Yolculuklar isteriz yollara düşmek, yeni aşklar ,yaşamlar,yeni dostluklar…Hep eski sayfaları kapatmayı ve beyaz temiz bir sayfa düşleriz…Daha ilk satırlara başlamadan kirletiriz hayallerimizi ve bu sayfaları karalama defterine çeviririz…bir isim yazıp üzerini çizeriz.

Çünkü biz kaderimizi hep silgisiz kalemlerle yazdık hiçbir zaman silinmeyecek olan hatalarımızın üzerini unutmak adına çizdik ama unutmadık.

Ve yenileri.,ve yenileri…

Sonra başımız öne düştüğünde ,gözlerimiz ağlamak için sabırsızlandığında, kirli sayfalar girer rüyalarımıza ve göz yaşlarımız sel olur pislikleri temizlemek için hayatımızda…Ve DUR der göz kapaklarımız azgın sellere.düşüncelerimiz hafiflemiştir,emir verilmiştir SUS…Ve sona bulutların arasından bir güneş çıkar ıslak yanaklar buharlaşır,yeni bir gökkuşağı köprü olur ölümle yaşam arasına.

Gözlerimizi acar güneşe bakarız çıplak canımız acır ve tekrar kapatırız.Karanlık çöker gece olur,gün biter hayatımızda.Sonra derin uykular kucaklar yorgun yaralı ruhumuzu,kabuslar bu gece terk eder.Huzur girer aralık gözlerimizden rüyalarımıza ve uyurken GÜLÜMSERİZ hayata…

Ayşe CEYLAN
11.04.07*İst.