bu yaşamda var olabilmemiz için bir bedene ihtiyacımız var ,işte vucudumuzun bedensel boyutta ana taşı hücredir hücrenin kendi dogal serüveni her saniye varlıgını devam ettirmekta her saniye milyonlarca hücre ölüp yerine milyonlarcası konmaktadır ,bu düzen yüce yaradanın o muazzam planıyla ölüm gelip bizi bulana kadar devam etmektedir.
eger bu hücrelerde kontrol dışı bir çogalma olursa bu asi hücreler diger dokulara ordanda diger organlara zarar vermekte kontrol ve tedavisi yapılamazsa ölüme kadar gitmektedir ,günümüzde çogunlugumuzun kanser olarak bildigi hastalıgın özü budur
günümüzde tıp ilmi organ nakilleri ve degişik brançlardaki başarılara ragmen bu hastalıkta
kontrolu daha tam saglıyamamıştır ,bedenin olmadan ruhun bu yaşamı devam ettirmesi mümkün olamadıgına göre açıksa kabul etmeliyizki bu hastalıgı tedavi etmek ölüme konacak en önemli setlerden biri olacaktır,bu hastalıkta koruyucu hekimligin olmadıgı ülkelerde erken tanıyla tesbit edilmesi zor bir hastalıktır,
pazar günü kızımın arkadaşının annsesinin akdeniz ünüverstesinde onkolojide yattıgını ve gözlerinin kapandıgını doktorların -artık onu her an kaybedebiliriz -dedigini ögrendim,bir lise ögrencisi genç kız düşünün annesinin ölümünü metanetle beklemek zorunda kalsın ,hücrelerim üzüntümden sızladı inanın,ne mal mülk hevesi ne hoş dişiliklere arzumu ne ulaşılmaz aşkların hasreti ,ne beni hüzünlendiren dügünler , hiç bir şeyin anlamı kalmadı gibi düşünüyorumda yitik hayatların içinde hücrelerimizin keyfiyetine mahkumuz.