Bizler , büyük davaların gladyatörleriyiz. Büyük vların, büyük avcıların kırbanlarıyız. Küçük düşünmeye, küçük yaşamaya mahkum avlarıyız. Ceylanlarıyız ormanların, aslanların midesinde çoktan hazmedilmiş küçük ceylanları. Kurumların, içnde ahlaksızlık barındıran ahlak kurallarının, güçlüye hizmet eden adalet aldatmacasının, özünde kaygı, korku barındıran ,bizleri birer zavallı kukla haline getiren tüm kuralların.

Büyük adamlar , çoktan ulaştılar amaçlarına.İnsanlıktan çıkararak bizleri. Kendilerine hizmet eden , birer kukla haline geldik çoktan. Yükseldiler, bizim omuzlarımıza basıp, çoktan çıktılar göklere.Kahramanlarımız oldular, Dürüstlük perdesinin arkasındaki, o görkemli şatolarında, okyanuslara karşı. Küçük, önemsiz, değersiz bir yaşama mahkum edildik.İnsanlığımızı unutturdular bize. Şimdi, sevmeyi bilmiyoruz. Kavgayı biliyoruz, gladyatörler misali arenalarda.

Seyrediyorlar bizleri ve gülüyorlar.Kıs kıs gülüyorlar, hem de. Vatan deyip gülüyorlar, düşman deyip gülüyorlar, halkım deyip gülüyorlar. Bizi insanlığımızdan, bizi birbirimizden kopardılar. Bizi , kendimizden kopardılar. Sevgiyi sömürü, güvenlik, cinsellik biliyoruz artık.Kurnazlığı akıl, yalanı gerçek biliyoruz artık. Biz sevseydik birbirimizi, insanlığı... Biz dursaydık savaşa karşı, İyi bir avcı olamazdı onlar. Bizler, av olmak istemeseydik eğer.

Artık, önümüzü görsek ne olur? Arkamızda bir sürü yalan,Bir sürü ihanet, bir sürü anlamsız savaş bıraktık. Kurbanlar bıraktık, bizler için ölmesini bilen.Ölümü alkışlayarak hem de. Yaşamadan çok , ölümü severek. Bir sürü , ölü çocuk bedeni bıraktık. ruhlarımızı ölüme bıraktık bizler.Kendi çocuklarımıza sarılarak.Yaşama ait olan pek çok şeyi, kendimizin sanarak. Yalnızlığı sevdirdiler bize, bireyselliğiğ aşıladılar.Gün, bu gündür dediler.Bize , küçük avların tadını aşıladılar. Bizim savaşlarımız, yeni dünya düzeninin küçük oyunları oldu büyüyen dünyada.

Çaremiz yok.Çaremiz, birbirimizi anlamaktan geçiyor belki, gerçeğin yolunda.
Hepimiz, aynı yolun yolcusuyuz. Bu tuhaf, anlaşılması zor, uzun yolda birbirimizi sevelim hiç olmazsa. Yeterince ufalandık, ezildik, öğütüldük.İnsanlığımızı yok etmeyelim. Yeni bir gün, yeni bir gelecek adına. Bir mavi ışık umuduyla.

Bu arenadan çekildim ben. Nereye gideceğimi bilmiyorum. Yine de , içimdeki aşkları alıp gidiyorum. Uzun zamandır, buralardayım. Zamanın sonsuzluğunda gidiyorum.