Ablacım elime gülün dikeni battı, çıkaramıyorum canım yanıyor abla.Ablacım neden konuşmuyorsun tamam ablacım ben çıkarırım ben korkak bir çocuk değilim abla bak çıktı görüyor musun.Ağlamıyorum abla bu gözlerimden dökülenler gözyaşı değil yağmur yağıyor.Gözlerime çarpıyor abla yağmur damlaları, yoksa sen bilirsin ben ne kadar cesur bir çocuğumdur.Hatırlıyor musun geçen sene komşunun oğlu bisikletimi kıskanıp bana taş atmıştı ben de bisikletten düşmüştüm dizim kanamıştı.Sen yanıma gelmiştin ve ağlama kardeşim sen cesur bir çocuksun bu acı geçecek demiştin.Ben seni hayal kırıklığına uğratmam abla ağlamam cesurum abla cesur bir çocuğum ben.Islandım ama korkma üşütmem.Gülün dikeni çıktı ama biliyorum izi kalacak abla.Ben bu izi hep taşıyacağım abla.Acısı geçti ama izi kalacak biliyorum abla izi kalacak.

Abla bir şeyler söyle susma hadi konuş ellerini saçlarımın üzerinde dolaştır parmaklarının serinliğini hissedeyim yine. Kardeşim de bana benim yaramaz kardeşim… Konuş abla bak ben artık uslandım bir daha asla yaramazlık yapmayacağım seni üzmeyeceğim. Yeter ki konuş abla terli terliyken su içmeyeceğim komşunun evine bir daha taş atmayacağım karnemde bir daha zayıf olmayacak abla. Lütfen konuş senin sessizliğine alışık değilim ben. Duymak istiyorum abla sadece senin sesini duymak istiyorum.Kimse senin gibi konuşmuyor abla kimsenin sesi senin gibi yumuşak değil sen konuşurken benim kalbim ısınırdı abla.Şimdi üşüyorum abla ve kalbimde benimle birlikte üşüyor.

Abla sen burada yapayalnızsın korkmuyor musun? Biliyor musun geceleri ben de yalnız kalıyorum o zaman aklıma hep sen geliyorsun seninle doluyor içim yalnızlığımı unutuyorum. Üzülme abla ben seni yalnız bırakmam bak yine sana güller getirdim. Hem de kırmızısından sen çok seversin. Abla bu toprak şimdi sen misin o zaman bu topraktaki her çiçekte sensin abla. Oh ne güzel kokuyorsun abla.Ablacım dayanamıyorum artık bir sene geçti sen yoksun. Sensiz geçen koca bir sene.Bana acısı geçer diyorlar acısı geçerde izi kalır diyorlar.Abla onlar bilmiyorlar sen benim gülümdün senin yokluğun ise kalbime batan dikenin.Abla bu diken battığı yerde kaldı acısı da geçmez izi de .Abla onlar bilmiyorlar kalbimi onlar göremez ki abla.Onlar sen mi beni bir tek sen anlarsın abla.

Abla gitmem lazım yarın yine geleceğim elimde yine çok sevdiğin kırmızı güller olacak.Onların dikenleri de olacak abla belki ellerime batacak ama onların sadece izi kalacak abla bende acısıyla iz bırakan tek gül dikeni senin yokluğun abla…