ofsayt aşklar mutludur

"iki kişi arasında ama çok misafirli bir ilişkiler yumağı, bazen bir takım oyunu, çoğu zaman bireysel bir duygu idmanı olarak adlandırıyorum aşkı. kalabalıklar içersinde, ki kimi vakitlerde biz kendimize bile çoğul geliyoruz, sıkıldığımızda sihirli değneğimiz oluverir. son sigara gibi, ya da uzatmaların son saniyelerinde atılmış gol, metronun içine atladıktan saliseler sonra duyulan bir sinyal ve kapının kapanma senfonisi, mesanenin sıkıntısını su sesine çevirmesi gibidir aşk. gelir ve biter. bütün doluluklarımızın ansızın boşalması ve yahut birden bire taşmasıdır içimizdekilerin. üçünçü tekin şahısların kimi zaman yer aldığı ve ama kaçıncı şekil şahısların pek haz vermediği topsuz alan bölgesidir aşk. araya kimseyi almaz aslında. bizlerde almamalıyız. tek başına fakat iki kişilik bir yemektir hem de aynı tabaktan yenen. o yüzden bir aşk ofsayta düşmüşse mutludur. aşkla aramızda kimse yoktur. doyasıya bir boş alan, sadece ikinizin at koşturduğu. kimseyi sokma aşkla arana ve de sevdiğinle. anlıyor musun ? " dedim. telefon çaldı birden. açtım ki sevgili sevgilim karşımda. "annen yüzüğü mü beğenmedi?" dedim. öğrenci gülerek kalktı ayağa. "hocam" dedi. "ya taktiği değiştirin ya da yan hakemi". üzüntü ve muz kabuğu. "haklısın azizim" diyebildim sadece. hızla odayı terketti. bağırdım arkasından "ne oldu nereye böyle ? " . "deplasmana" dedi. "dar alanda kısa öpüşmeler yaşayacağız hocam merak etme ".
bana da kendi evimizde, kendi öğrencimiz pardon seyircimizin önünde yediğimiz tartışmalı golü izleyip, sövmek kaldı yan hakeme.