0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
689
Okunma
Işık hüzmesiyle uyanır;pencereyi aralar;güneşi kucaklardım. Ağaçlarda dinlendirirdim gözümü. Elimizden su içen kuşlar,“Akçaağacı yakmışlar!” feryat figanından sonra, ürkek,çekingen,kuşku dolu gözlerle bakar oldu. Korku dolu gözlerinde,Akçaağacın alevlerinin sönmeyeceğini nerden bilebilirdim?
Kimine göre yüz kimine göre bin yaşında,ormanın en yaşlısı Akçaağacı rüzgarlı bir günde yakmışlar.Kuşlar “Gidecek yerimiz kalmadı” demiş. Yalazlardan kaçmamışlar. Hepsi tünemiş Akçağacın üzerine,korumaya çalışmışlar. Alevlere inat,insanlara inat. Kuşlar da yanmış,Akçaağaç ta.
Korku dolu gözlerinde,Akçaağacın alevlerinin sönmeyeceğini nerden bilebilirdim?
