Hep ürkek bir kurdun kimsesizliğinde saklamaya çalışıyorum kendimi. Yırtıcı,bir okadarda korkak.
Adım adımlarıma ekleniyor adımlar adıma.Bilinmezlik kaosunda kaybetmiş gibiyim düşlerimi. Ve sonsuz bir kaybediş yüzümün her çizgisinde. Dışarı çokıyorum çok sonra. Telaşlı bir kalabalık. Bildiğim tüm sokakları tekrarlıyorum. Yarım kalan acılarımı içmek için bir meyhane arıyor ayaklarım. Şimdi meyhanedeyim artık, ve sonunda. Masaya oturmuş ertelemekle meşgulüm tüm sevinçleri.Rakı istiyorum. Yudumluyorum şimdi hayatı. Acımsı bir tat bulaşıyor yüreğime.Bedenim çırıl çıplak. çırıl çıplak hayallerim.Bedenimden akıttığım tuzlu bir damla suyu bırakıveriyor gözlerim. O vakit ellerim sen doluyor.Dudağımda çürümüş öpüşmelerin son kalıntılarına dokunuyorum. İçimin titremesini duyumsuyorum bir vakit ve kuruturken yalnızlığımı gecenin oruspuluğunda bir çocuk oturuyor yanıma. Gözleri buğulu,gözleri sıcak darmadağın olmuş saçlarıyla bana bakıyor. Anlamaya çalıştığım birkaç kelime dökülüyor dudaklarından’’hayat yaşayamadıklarımızın özetidir’’ bir an irkiliyorum yalnızlıktan. Sancılı sonbaharın inlemeleri yeşertiyor sevişmelerimin duraklarını.Elim kadehin üzerinde tekrar acı bir gülümsemeyle çıkıyorum meyhaneden. Yine o kalabalık, sanki hiç ilerlemiyor zaman. Kaldığım yerden devam ediyorum tekerlemelere.Takunyaların seslerindeki kesik çizgiler gibi eskiyor ve eksiliyor bildiğim tüm dokunaklı şarkılar.Sarılmak istiyorum sana kollarım sımsıkı. Boşluk tenimi yalıyor sırılsıklam olmuşum. Yağmur siliyor yapışkan ve sahte tebessümlerimi. Adının sesli harfleri sessiz bir melodinin ezgisine dönüşüyor kulaklarımda.Sessssssslerin dayanılmaz ağırlığıyla tutmuş olduğum anılarını yakıyorum birer birer bedenimi yakar gibi bir şehrin ortasında......