rengi beyazdı artık gecenın,karanlıklardan uyanan guneş doğmuştu, savaşımların verdiği yorgunluk ve gözlerınde kamaşan bir huzurr..aradığı bumuydu??.hiçbir his bunu yakıştıramamıştı kendine..pembe değil siyah değildi beklentisi..sadece gune uyanmanın verdiği yumuşak bir esıntı yaşıyordu kalbım..kımseye kızmıyordu artık kırıldığı için..daha güçlü daha mesafeli daha adımlıydı yürüdüğü bilinmezlik..evet bilinmezlıkti yaşadığı.. mevsimsiz yaşanmış bir yağmurdan çalmıştı..ıslak gözlerı acımıyordu..çünkü ağlayamıyordu hiçbirşeye..öylece hayatın gidişine bakakalmış izliyordu kendi hayatını yaşadıklarından...galiba değişiyor herşey...hayır hayır galiba değil değişiyor gerçekten..gülüşlerim mi herzaman yuzumde gözyaşlarım akmıyor hiçbir şeye..huzurluyum nefes alıyorum gunu görüyorum..peki neden mutluluk çok zor olsunkii...