Papatya, Uğur Böceğine aşık oldu.
Uğur Böceği papatya mevsiminde onun yanında kaldı, onu korudu, güneşi, suyu oldu.
Allah’ın verdiği canı siyah benekli kırmızı kanatlarıyla Papatya’ ya sundu.
Papatya büyüdü bembeyaz yapraklarıyla Uğur Bözeği’ne teşekkür etti, ona bağlandı, yaşamak için ona tutundu.
İncecik bedeninde korunmaya muhtaç kalbini Uğur Böceği’nin koynuna koydu.
Papatya mevsimi son buldu. Uğur böceği Papatya’yı mevsimi bitse dahi yaşatmaya söz verdi. Çünkü onun gücü buna yeterdi.
Papatya inandı, güvendi...
Uğur böceği Papatya’nın kendisine güvendiğine bir türlü inanmadı, inanamadı. Ölecek gidecek beni bırakacak diye kendi kendini helak etti. Bilmedi, bilemedi Papatya’nın onu terk etmeyeceğini, o yanında olduğu sürecebu dünyadan çekip gitmeyeceğini.
Karamsarlıklar, kuşkular, şüpheler... Uğur Böceği’nin beynini kemirdi...
Uğur Böceği kendi derdine düştü ve
Papatya öldü...