Asker arkadaşımdı...Onunla 16 ay boyunca kader birliği yapmıştık.
Aynı karavanaya kaşık sallamış,aynı ranzayı altlı,üstlü paylaşmıştık.
Acılarımıza,sevinçlerimize ortaklı etmiştik.Çok sırlarımızı paylaşmış-
tık.Öyleki neyi sevdiğimizi,neye kızdığımızı,hobilerimizi,fobilerimizi
dahi ezberlemiştik adeta...
Askerlik bitiminden sonra arkadaşlığımız,dostluğumuz bitmemiş,
aksine artarak sürmüştü.Her fırsatta birbirimizi en azından telefon-
la arar hal hatır sorar,bazı zamanlarda ise görmek için,kilometrele-
ri yakın ederdik.
Tam 20 yıl boyunca 20 HAZİRAN 15 TEMMUZ tarihleri arasında
DUT MEVSİMİNDE köylerine gitmiş,o şerbet gibi dutlarından ye-
miş,anılarımızı hep taze tutmaya çalışmıştık.Her yıl köylerine aynı
tarihler arasında gelmeme öylesine alışmıştı ki,ne zaman biraz ge-
çiksem,hemen telefona sarılır,
’ NEREDE KALDIN,DUT MEVSİMİ GEÇİYOR HABERİN OLSUN.
YOKSA BU SENE DUT YEMEK İSTEMİYORMUSUN? ÇABUK
GEL SENİ BEKLİYORUM ’ der ve ben iki elim yağda olsa hemen
arabama atlar,ailemle birlikte kilometreler ötesine DUT yemeye
giderdim.
Tam 20 yıl sonra bu sene ondan telefon alamadım.Oysa biliyor-
dum ki,DUT MEVSİMİ geçmek üzereydi.Açmış olduğum telefonla-
rın ahizlerini ise kaldıran olmuyordu.Bir gariplik sezinlemiştim ve
korkmaya başlamıştım.Daha fazla dayanamadım ve arabama atla-
dığım gibiş 380 kilometre uzaklıktaki köylerine gittim..
Köy meydanında oğluyla karşılaştım.Arabamı durdurup,camı açıp
’ HÜSEYİN ’ diyecek oldum,çocuk beni görünce hiçbir şey söyleme-
den başladı hüngür,hüngür ağlamaya.İşte o an CIZ diye kor bir ateşin
yüreğime düştüğünü hissettim.Korktuğum şeyin başıma geldiğini an-
ladım
’ YOKSA,YOKSA BABANA BİRŞEY Mİ OLDU ’ dedim.Bu sırada
arabadan da inmiştim.Çocuk bana sarılıp hıçkırıktan boğulurcasına
’ EVET ŞAHİN AMCA,BABAM GEÇEN HAFTA TRAKTÖRLE KA-
ZA YAPTI VE ÖLDÜ...’ dedi.
Terlemeye başlamıştım.
’ NEDEN BANA ÖLDÜĞÜNÜ HABER VERMEDİNİZ,TELEFONLA-
RA NEDEN ÇIKMIYORSUNUZ ’ diyebildim.
’ HERŞEY ANİDEN OLDU ŞAHİN AMCA,O ŞOK ANINDA BİRŞEY
DÜŞÜNEMEDİK.BİR HAFTADIR GÖZÜMÜZDE UYKU YOK.ONUN
OLMADIĞI EVE GİREMİYORUZ.GİRMEYE CESARET EDEMİYO-
RUZ...KAFAYI YİYECEĞİZ...’
Ogün asker arkadaşımı,kardeşim EMİN için mezarının başında sa-
atlerce ağladım.Bildiğim bütün duaları onun için okudum.Mezarından
ayrılırken EMİN in arkamdan seslendiğini duyar gibi oldum
’ KUSURA BAKMA DOSTUM,BU SENE SENİ ÇAĞIRAMADIM.AZ-
RAİLİZİN VERMEDİ ÇAĞIRMAMA.BEN YOKUM DİYE DUT MEVSİM-
LERİNİ BOŞ GEÇİRME.BENİ YALNIZ BIRAKMA BURALARDA.ARA
SIRA YOKLA BENİ.SENEYE YİNE BEKLİYORUM.3-5 NÖBETLERİNİ
YİNE BANA PAS GEÇİVER ONBAŞIM.UYKUSUZLUĞA BİLİYORSUN
DAYANAMIYORUM.SEN YİNE BENİ 9-11 NÖBETLERİYLE İDARE
EDİVER...SEENYE YİNE GEL EMİ...DOSTLUĞUMUZ,ARKADAŞLI-
ĞIMIZ ÖLÜME YENİK DÜŞMESİN....’
Hıçkırıktan boğuluyordum,erkekler ağlamaz derler amma çocuk gibi
ağlıyordum
’ SÖZ VERİYORUM DOSTUM SÖZ VERİYORUM GELECEĞİM.DOST-
LUĞUMUZ ÖLÜME YENİK DÜŞMEYECEK.SENİ KARA TOPRAKLAR
ALTINDA YALNIZ BIRAKMIYACAĞIM.SADECE DUT MEVSİMLERİNDE
DEĞİL HER ZAMAN SENİN ZİYARETİNE GELECEĞİM.ASKERDE YAP-
TIĞIM GİBİ ZOR NÖBETLERİ SANA YAZMIYACAĞIM.EN ZOR NÖBET-
LERİ ARTIK MEZARINDA BEN TUTACAĞIM....’
Diye söylene,söylene gözümde yaşlar,yüreğimde asker arkadaşım
EMİN in açtığı ağır yarayla mezarlıktan uzaklaşıp gittim...
EMİN in ölümüyle kendimi dünyada yapayalnız kalmış gibi hissediyorum.
Koskoca dünya onun gidişiyle sanki bomboş kaldı.Köyünün şerbet tadın-
daki DUT ları bile artık bana tad vermiyor.Bütün sevdiklerimi birer,birer
kaybediyorum.Acılar hücum ettiler üstüme.Tonlarca acının altında kaldım.
Önce ZEYCAN,sonra ALİ EMMİ,Şimdide EMİN...Bu acılara dayanabilmek
o denli zorki,o denli zorki?