Onu ne zaman görsem yaşlı çınar ağacının altındaydı.
Pazaryeri haftanın iki günü ÇARŞAMBA-ÇUMARTESİ
günleri kurulduğu halde,o haftanın yedi günü,aynı yerde
sergisini açıyordu.Mevsimine göre değişen,meyvalar
çicekler satıyordu.Sattıklarıda birşeye benzese? Ezil-
miş,çürümüş,sararmış,solmuş kimsenin yüzüne dahi
bakmadığı şeylerdi satmaya çalıştıkları...? Ama ben sırf
onunla sohbet edebilmek için o kimsenin almadığı mey-
vaları,çicekleri ALİ EMMİ den alıyordum.Ve çoğu kezde
aldığım bu şeyler yüzünden evde hanımla münakaşa edi-
yordum...
’ BEY,BEY YİNE PAZARIN BÜTÜN EZKLERİNİ,ÇÜRÜK-
LERİNİ TOPLAYIP GELMİŞSİN.YİNE ALİ EMMİ DEN
ALIŞVERİŞ YAPMIŞSIN BELLİ OLUYOR.’
Sözlerini eşimden duymaya alışmıştım artık.
ALİ EMMİ 80 yaşlarında,elinden sigarası düşmeyen,
saçı sakalı ağarmış ve uzamış,şakak kemikleri iyice dı-
şarı çıkmış,yaşlı pejmürde bir adamdı..Her seferinde içme
bu sigarayı dediğimde ALİ EMMİ den aldığım yanıt aynı
oluyordu
’ EVLAT TEK DOSTUM BU SİGARA BİLİYORMUSUN?
ONU DELİ GİBİ SEVİYORUM.ONU KAYBETMEYİ GÖZE
ALAMAM ’ diyordu
Bazen ona takıldığımda oluyordu
’ ALİ EMMİ,SEN Mİ YAŞLISIN,BU ÇINAR AĞACIMI? ’
dediğimde,suratının şekli değişiyor,sigarasından derin bir
nefes çektikten sonra,
’ AŞKOLSUN EVLAT,BEN O KADAR YAŞLIMI GÖZÜKÜ-
YORUM.BEN DAHA 80 YAŞINDAYIM.BU ÇINAR AĞACI
İSE TAM 500 YAŞINDA ’ diyordu.Gülüyordum ALİ EMMİ
nin söylediklerine amma bir o kadarda takdir ediyordum.
80 yaşındaki bir adamın yaşama bu denli sıkı sıkıya bağlan-
masına ve çalışmasını takdir etmemek mümkün değildi.
ALİ EMMİ görmüş geçirmiş birisiydi.Sık,sık bana tavsiye-
lerdede bulunuyordu.
’ EVLAT BU DÜNYADA BABANA BİLE GÜVENME,YOK-
SA BENİM DURUMUMA DÜŞERSİN ’ diyordu,diyordu da
neden bu duruma düştüğünü söylemiyordu.Ser verip sır ver-
miyordu...
Yağışlı bir MAYIS gününde ALİ EMMİ yi çınar ağacının al-
tında göremedim.Pazarcı arkadaşlarına sorduğumda ise al-
mış olduğum yanıt,içime kor ateşlerin düşmesine neden ol-
muştu.O anda içimden birşeylerin kopup gittiğini hissettim
’ ALİ EMMİ,EVVELSİ GÜN ÖLDÜ ARKADAŞIM.GALİBA
HABERİN OLMADI ’ İşte o an yaşlı çınar ağaçının altına çö-
küp kalıvermiştim.
10 yıl önce 500 yıllık bir çınar ağacının altında,
’ OĞLUM DIŞ GÖRÜNÜŞLERİNE ALDANMA.ELMANIN
ÇÜRÜĞÜ,KURTLUSU ŞEKLİ DÜZGÜN OLMAYANI MAK-
BULDÜR.BUNLAR İLAÇSIZDIR,HORMONSUZDUR.SEN
BU ELMALARDAN AL PİŞMAN OLMAZSIN ’ sözleriyle
tanıdığım ALİ EMMİ yi yine aynı çınar ağacının altında yitirmiş-
tim.Onun mimiklerini,gülüşlerini,sigara içişini,meyva tartışını
öğütlerini kısacası ÇINARIN ALTINDAKİ ADAMI şimdiden
çok özlemeye başlamıştım.
500 yıllık ÇINAR AĞACI hala dimdik ayaktaydı amma 80
yaşındaki ALİ EMMİ ikibin dört yılının yaz azlarını görememiş
bu fani dünyadan göçüp gitmişti.Demek ki,bu sene ondan
kurtlu,çürük elma,kiraz alamıyacaktım.Demek ki,evde ALİ
EMMİ yüzünden eşimle yaptığım münakaşalar bitmişti...
Onun gidişine alışamadım,alışamıyorum.Ayalarım beni onun
sergi açtığı çınar ağacının altına götürmüyor artık.O gün,bu gün-
dür o çınar ağacının altından birkez olsun bile geçmedim.Geç-
meye cesaret edemedim.Zaten altı ALİ EMMİ siz kalmış bir
ÇINAR AĞACIYLA benim ne işim olabilir ki?