Keşke hayatım bir boş sayfa gibi olsa, keşke ben kalpsiz olsaydım, keşke ellerim olmasaydı keşke gözlerim de olmasaydı, keşke koku duyum olmasaydı, keşke kendime söz geçirebilseydim, keşke gerçekten duyularımı aldırabilseydim, keşke kendime söz geçirebilseydim, keşke uçurumlar benim olsaydı, keşke bulutlar üzerinde olabilseydim, keşke hayatımda bir yerde beni mutlak anlayacak insanlar tanısaydım, keşke isyanlar olmasaydı, keşke geceler bu kadar karanlık olmasaydı, keşke yollar hep yalnız kalmasaydı, keşke ayrılıklar kolay olsaydı, keşke insanlar hayatın bir kısmından umduklarını alabilseydi, keşke benimde saçlarıma karlar yağmasaydı, keşke her şey ilk aldandıkları yüzler olsaydı, keşke hayat su misali akıp gitseydi, keşke Azrail de kendi canını kolayca alabilseydi, keşke yoksul insanlar olmasaydı keşke her şey bir yağmur daması gibi sevimli olsaydı, keşke unutulmak olmasaydı, keşke unutulmak kolay olmasaydı, keşke her şey şiir misali anlatılabilinseydi, keşke şarkılar dinlendiğinde insanlara var olduğu durumun dışında başka hisler de ifade edebilseydi, keşke anam beni kız doğursaydı, keşke bu cümleleri yazmama sebep olan yaratıcıya isyanlar olmasaydı…
İşte tüm bunlar insanoğlunun acizliği midir yoksa kapalı kapılar ardında saklanan hisler mi merak etmek bir yere dursun. Her keşke insana bir şeyler kazandıra bilseydi; çünkü birkaç acı olaylar yaşanmalı ki insanlar bir şeyler katabilsinler hayatına. İnsan olmanın gereklerini anlasınlar ve yaratanın büyüklüğünü görsünler.
Bütün keşkeler bir yana hayatı KEŞKE demeden yaşamaktır güzel olan.