acıdır gecemi zindana çeviren.göz yaşlarımla yol yaptım sana sakın uzaklardayım deme bak sen yokken o kdar çok ağladımki yol oldu gözyaşlarım.sana olan aşkımı haykıramadın o sessiz gidişinde buğulu camlara ismini yazıyorum nede güzel duruyor dokunabiliyorum ismine.hasret oldum sana yalnız kaldım.sana olan sessizlik gittikçe büyüyor korkuyorum çığlık olmasından.ağlıyamıyorum da artık boğazım düğümleniyor konuşamıyorum.seni arıyorum sadece amaç oldun yıkık yüreğime.yine gece sessizliğe bürünüyor ne zaman biticek geceler ne zaman hayat sillesini bana dokundurmaktan vazgeçicek.
sokak kaldırımlarına çömelip oturuyorum çevremdekilere aldırış etmeden senli gülerimizi görüyorum senin adımlarını hissediyorum öyle kendimden geçiyorum ki sanki sen gelicekmişsin gibi içimde bir çoşku var,önümden biri hızlı şekilde geçip bütün hayalimi eziyor aynı senin beni ezdiğin gibi.şimdi bir damla yaşımı avucumun içine alıp bakıyorum hani senin için ağlıyorum gözyaşlarımda sensin avcumun içinde tuttuğum gözyaşım buhar oluyor gözümün önünde yok oluyor.bedenim öylesine direncini yitirmiş ki bana enerji mutluluk veren sevgin şimdi çürütüyor beni acı veriyor.senin dönmeni bekliyorum yine sokğın soğuk kaldırımlarında..