İndirme kirpiklerini sakın geceye. Beni yaktın zaten, bari şehri rahat bırak. Özlemlerin sonunda, kavuşmaların nihayetindeyim. Yani yoksun ve bir daha hiç olmayacaksın diye iç yankıma sitemdeyim. Duyamıyorsun ne kadar bağırsam. Hoşça kal yolcu… Al bu kelimeler sana son yürek borcu…





Sevdanın hangi haline bürünmüştür suretin şu gecenin bir vakti, kim bilir? Kim bilir kaç kişi imreniyordur gözlerinde sabahlayan yıldızlara. Ya kirpiklerinde dans eden yakamozlar? Kim bilir kaç sevdalının ahlarında oluşuyor varlığın? Ya da beni yok etmek uğruna ele geçirdiğin hayatım… Kim bilir kaç hayattan meydana geldi senin bir hayatın…
Taptığım o yüce güce yalvarıyorum bir kez daha. Sen, gece, yıldızlar ve yakamozların huzurunda. Ya getir bana tamamını, ya da teslim et artık tamamımı…
Yıllanan hüzünlerin değeri kalmaz deli sevdam. İnsanlar yıllanmış şaraplara milyarlarını verirler ama yıllanmış hüzünlerin alıcısı çıkmaz bir türlü…
Keşke benim sana gel diyebilme senin ise gelmeye yetecek bir yüreğin olsaydı. Benim tüm cesaretlerim senin yüreksizliklerinin arasına sıkışıp kaldı. Yani anla; artık gelemem. Ve biliyorum; gelemezsin…
Ve bay nihayet… Soluğumun en derin hali, yüreğimin perdesi ve aşkın en kahpe hecesi. Gidiyorsun. Yürek değil ama söz söyler. Uğurlar olsun…


Elif SEZGİN