Memleketin birinde gayet zengin bir kişi yaşarmış.Zenginliği dillere destanmış.Yemez içmez durmadan servetine mal katarmış.Amma ve lakin,bu şahıs çalışanlarına çok iyi davranır haklarını verirmiş.darda kalanlara yardım edermiş
Bu kişinin bir oğlu varmış,çalışanlarına pek de iyi davrandığı söylenemezmiş.Gel zaman git zaman ,iyi kalpli zengin adam yaşlanmış,eli iş tutamaz olmuş.Artık yakın zamanda bu dünyadan göçeceğine inanmaya başlamış.Ölümünden sonra oğlunun çalışanlara iyi davranmayacağını biliyor ona bir ders vermek istiyormuş.Bunun için bir vasiyet hazırlatmış.İki zarf içine vasiyetini koymuş ölümünden sonra açılmak üzere iki ayrı kasaya koydurmuş.Oğluna:
--Ey oğul ben öldükten sonra gömülmeden önce sarı zarfı aç demiş.Daha sonra kırmızı zarfı açarsın .diye tembihlemiş.
Hak bakii bulmuş vatandaş vefat etmiş.Oğlu hemen koşmuş,sarı zarfı açmış.Zarfta:
--Ey oğul beni çorabımla gömün.diye yazıyormuş.Hemen koşmuş,durumu imama söylemiş.İmam da Olmaz öyle şey,dinimize aykırıdır.kişi kefenden başka bir şeyle gömülemez.demiş.Oğul hemen koşup öteki kırmızı zarfı açmış,zarfta şöyle yazıyormuş;
Ey oğul dünya malına sarılıp insanları üzme,çalışanlarına iyi davran,bak ben yıllarca çalışıp didindim,dünya kadar malım oldu,ama öteki dünya ya bir çorabımı bile götüremiyorum.ona göre davran.Diye yazıyormuş.
(Anonim)
Demem o ki lütfen biraz sabırlı ve adaletli olalım.dünya malı dünyada kalır.Mahkeme kadıya mülk değildir.
Saygı ve sevgilerimle.