Vazgeçmedim sevmekten seni... Bu sus pus olmuş dudaklarım yalan, yalan anmadığım adını, her gece virane yüreğimi ateşe verirken.
Yağmur yağıyor... Hüznün ışığı kırılıyor pencereme. Mavi bir tutku bu rüzgarın kucağında getirdiği. Islanmaya aldırmadan ayın şavkına ninniler fısıldıyorum. Islak saçlarımı alnına değdirerek geceye bırakmak isiyorum kendimi. Terden buharlaştırmalı hüzünleri. Hadi, yaklaş bana...Dokun korku dolu çocukluğuma... Ver ellerini. Bak buradasın, tam burada... Tutuşturur musun melodileri ? Bilmem, bu gece danseder misin benimle?
Ah... Çok geç tanıdım sevgilim seni... Bir ömür yazık ki yetmeyecek şimdi. Öylesine değişti ki herşey sen yokken. İkiyle ikiyi topladığında dört rakamını vermiyor şimdi... Eşkiya bir maske bu gecenin sisini başka kentlere dağıtan. Beni sana bağımlı yaşatan...
Kim olduğunu merak eden insanlar var... Kim kanıyor senin bunca cümlende... Yar diyorum yar... Gerisinden banane...
Aşkının güncesi öykülerimin gizi olsun bunda böyle.. Vazgeçmedim sevmekten seni... Sen vazgeçtiysen söyle... Söyle de kızgın kalemle dağlayayım her bir hücremi... Susturayım bu senden başka bir şey bilmeyen yüreğimi.. Kelimelerimi...


Dip not: Dokun kalbime... Kaç sen atıyor içinde. Ölmüyorum adam; ölmüyorum... Bir an olsun durma diye..


Elif SEZGİN