Ben hiç varlık görmedim,bu yaşıma geldim geleli;sabahları tek zeytinli kahvaltım olurdu.Yanında da iki günden kalma bayat ekmeğim vardı.Hayatı hep böyle yaşadım,kadere boyun eğerek.Kimi zaman kıskanırdım arkadaşlarımı,üstünde kıyak elbiseleri olurdu.Gerçi onlarada kızamam ya bu onların suçu mu?Yıllar geçmiş yine herşey aynı,yine değişmiyor,kader değişmiyormuş demek.Alıştım aslında sineye çekmeye,içime atmaya,yıllar alıştırıyormuş demek.Ağladığım günler olurdu,sabaha kadar gözyaşı döktüğüm ama bir türlü teselli bulamadım,tesellisi yokmuş demek.Bu yoksulluğun günahı bende mi diye düşünüyorum veya bir tek ben miyim böyle diye ama bir cevap bulamıyorum.Yinede ALLAH’A ŞÜKÜR ediyorum,ŞÜKÜRLER OLSUN.Boş geçmiş,sefil geçmiş yıllarıma bir sözüm olsun.Yalan dünya sende boşsun,ben artık AHİRETE HAZIRLANIYORUM.