Kendisinin bir dünyası var dı.Ve o dünyada ona ait şeyler vardı.Hayalden ibaretti belki hepsi ama ona aitti.Severdi gerçek bir tutkuyla o tutkusuna aşık olurdu ve onunla süslerdi hayallerini ondan bir şeyler katardı.İçindekileri hep umutla yaşatırdı.
Kendinde umutsuzluk adına bir şeyin olmasını istemezdi.İster diki hep umutları olsun ve umutları hiçbir zaman ağlamasın.Eğer ki ağlarsa umutları o zaman her şey biterdi onun için.Onu hayatın güzelliklerinin farkına vardıran umutlarıydı.Bütün iyi şeyleri anlardı ve onları kendisinde yaşatırdı bir düşünceyle.Hiç kimse tanımazdı onu belki ama hayatın kendisine kesinlikle bir şeyler verdiğini biliyordu.Ve bunları bilerek her zaman yaşamak için elinden geleni yapıyordu.Kendisi bir gün çok güzel bir umut gördü.O umut ona öyle duygular vermişti ki o duygular ona gerçekten çok yaşanılası geliyordu.Gurbette yaşayan bir insanın duygusuyla, vatanını çok özleyen bir hasretle düşünüyordu umudunu.Kalbinde bir çeşit ağlamaklı çarpmalar onu bambaşka hayaller içinde yaşatıyordu.Her an kalbinin sesine bakıyordu onu böyle içten ağlatan neydi acaba.Bu duyguların sahibi kimdi.Umuduna böyle hasret veren neydi.O da biliyordu, ama bir şeylerin olmaması onu içten içe ağlatıyordu..İçten ağlamak o kadar bedbaht bir duygudur ki, bunu anlatırken dilimizdeki sözcükler her an bir özlemi anlatır işte benim içten içe ağlamamın nedeni dercesine.Belki olan duygularımız bizi hep umutlarımıza bağlardı.Bizim onlarla olan ilişkimiz her zaman için gerçek bir aşkın ta kendisidir.Nasıl ki aşık olduğumuz zaman ama gerçekten bütün içtenliğimizle fedakarlığın en yücesini yaparak aşkın bizde oluşturduğu duyguları büyük bir sevgiyle sahiplenerek.İşte böyle bir aşkla bağlanırız umutlarımızaO da öyle aşıktı umutlarına belki katardı olur diye umudunu konuştururdu.Ağlamaklı olduğu zaman umutları gelirdi aklıma ağlama ey umut sen ki beni yarınımda hayatımı en mutlu kılacak olan sen bana şu hayatın vermiş olduğu duyguları her zaman için en güzel duygular la yaşatan.Büyük şair Rainer Maria Rilke’nin de dediği gibi; “ Gül ey saf çelişki nice göz kapağının altında hiç kimsenin uykusu olmanın sevinci.”böyle diyor Rilke belki olan duygularımıza bir canlılık bir yaşam veriyor adeta.Hayat bizim içindir diyor sen umutlarını ağlatma yeter.Sen sevgini saklama içinde bırakma yeter sen duygularını saklama yeter.Bir gün gelir de güler belki umutların.Bunu düşün.
Evet kesinlikle doğru umutlarımızı sevelim.Onlara aşık olalım o zaman gerçekten inanırız onlara.Ağlamasın umutlarımız kimse bizleri umutsuz zannetmesin.Aşkın en güzelini gerçekten yaşayan anlar.Bunu unutmayalım.