BİR YALANIN ÖYKÜSÜ…

Nasıl oldu bilmiyorum bu aşk
Bu tutkunluk
Bu açlık yanında olmaya
Ve bu mecburluk sana
Nasıl oldu bilmiyorum
Bu yakınlık
Bu içtenlik
Ve şiircilik
İşte bu kıvılcım aydınlattı
Sevgisiz gecemi…

Bir efsane oturur sanardım
İçinin gizinde
Uzak yıldızlara yazılmış
Bir alın yazım
Nasıl oldu bilmiyorum
Terledikçe silindi
Alnımdaki yazgım

Senden önceydi aşk
şarkılarda söylediğim
Senden önceydi
tanımadığım sevgi


Ve yine senden önceydi
Tarifsiz duygularımın kullanımı
Ve şiirlerin aşka dair alarmı
Duygularım vardı seninleyken
Ruhunda elediğim
Ve kullanışlı bir hale getirdiğim
Ceplerim vardı tütün ve hüzün kokan
Ve bir ayrılık
Bu ayrılık vahşi bir şakasıydı kaderin
Biliyorum
Dilinden zehir damlardı şiirlerimin

Sensiz geceler büyütürdü hüznümü
Ve nikotin olgunlaştırırdı
Şairane lafların süsünü…
Ve sen sonbaharla anlaşıp
Beraber döktünüz
En sevdiğim çiçeklerin yapraklarını…
Oysa ben
Düşlerime çizmiştim
Papatya Beyazım’ı
Ve anladım ki kar çiçeği gibi
Beyaz değil ruhun!

İlkbaharı sayıklayan
Sonbaharı kötü geçmiş
Bir yaprak sanmıştım seni
…
yada dalgın gözlere sürtünen
masum
ve sevgi muhtacı bir bakış!
…
ve yine yada
kafiyelerinde ölümcül olmayan
hayat dolu bir şiir!
….
Oysa sen adımı çaldın.

Dilini çaldın sevgimin
Oysa ben bunu hak etmemiştim
Sevgimin bedelinin
Bir tutam yalan olduğunu bilseydim
Melek sandığım bir kızın
Gözlerine koca koca
Sevgi bulutları serpmezdim şiirden
Ve geçmiş kanatmazdı titreyen yaramı
Böylesine!

Bir yalandı bu
Bir aldatmaca!!!

Bir hıçkırık gürültüsünün
Ve titreyen göz yaşlarımın
Ve mavimtırak gökyüzünü
Kirleten bir nedendi bu.
Evet bir sebepti.
İki yılın yaralanmasına.
Tüm hüzün damarlarımın
Yalnızlığın bedeninde çınlamasına
Ve o büyük sevgimin
Yalanında rehin kalmasına…

Rastlantının yedeğinde
oynayan bir yalandı
çoban yıldızıyla
ve esmer şiirlerle
adadım yüreğimi sana…
ve derin yüreğimi mühürledim
senin adına!
Ve sen uçurum çiçekleri yetiştirdin
Yalanın toprağında
Ve tüm güzel sözcükleri
Benimle beraber ittin o uçuruma…!

Beni ecelin batısına koydun
Gecenin soğuk karanlığına
Oysa ben
Masallara inanır gibi
İnanmıştım sana
Geçmişin azmanı
Nasıl gözlerimizde
Yaşlara dönüşüyorsa
İşte sende
Öyle değişiyordun
Adi bir yalan….


12 HAZİRAN-15 TEMMUZ 2000
İBRAHİM ÜNLÜ...
BU BİR ÖYKÜDÜR SADECE ŞİİR GİBİ YAZILMIŞTIR.