;(gözlerim daha fazla dalıyor artık)..
şarkı başladı..
yoldayım,otobüslerin cebimi aşmayan koltukların birinde,boyuma yetişmeyen bir kız çocuğu yanımda..otuzun ortalarında,belki de en misafir yolcusuyum,teyzelerim var ön koltukta,arkada amcalarım sorgu-sual peşinde..yeni doğmuşum sanki,kızıma bir yabancı bakıyorum,anlamasa bari..nereden geldiğini bilmediğim kek kırıntıları arasında,sakalımın o kaşıntılı hışırtısında gidiyorum otobüsten hızlı,bazen yavaş,bazen durgun..denizler aşmıyor otobüs,saatler akmıyor,zaman bir geçiyor-bir geçmiyor..herkes uykuda şimdi,gecedeyiz,bir muavin ayakta bir de şöfor yarı uykulu-benim gözlerim dik..daha fazla düşünüyorum,daha fazla alıyor ışıklar gözümü,ne zaman evlendik-ne zaman oldu bu çocuk ve ne zaman öldün bilmiyorum..şimdi aklıma gelmeyen hatıralar içimi acıtıyor en sevdiğin şarkıyla,şairin söyleyemediğini işitiyorum kulaklarımda,bitiyorum ama bitmemeliyim,tükenmemeliyim-eksilmek yakışmaz bana..Gül’ün kapalı gözleri,kırmızı yanakları,üşüyen elleri büzüş büzüş,üstümüze örtünen battaniye bile acıyor bize,beni acınmaya mahküm kılan birşeyler var,yoksa öyle mahsun bakmaz o ellerin sahibi,o yüzü buruş ama kalbi temiz köylü..arabanın camları buğulu,içerisi sıcak,ancak kızımın elleri üşüyör,neyleyim böyle sıcağı..kalkıyorum-kalkamıyorum,değneklerim yok,yürüyemediğimi kalkmaya çalıştığımda hatırlıyorum,şarkı sürüyor-kızım uyanıyor..fotoğrafın düştü üzerimden yere,almadım..otobüs duruyor,şarkı yavaşlıyor,mola saati gelmiş..ne çok sevdiğim halde içemiyor,söyleyemiyorum bir bardak çayı,ne de olsa içecekten daha fazla seviyorum kızımı,ona kıyamıyorum..sımsıkı sarılmak gelse de içimden,bana alışmasın diye belki de;ona dokunamıyorum bile..sana dokunmuş gibi,ona dokunmuş gibi uzanıyor ellerim,yan koltuktaki teyzenin gözü yaşlı,görmezlikten geliyor ve belki de diğer gözleri görmüyorum bile..uyku ağır geliyor,kurtuluyorum senden,zaten şarkı da bitiyor..son durağa gelmeden şarkı bitiyor..