hani canı sıkılınca kapalı küpler çizer ya bazı insanlar sayısızca.
işte bu günlerde hayatımız kapalı küpler içinde geçiyor sanki.ta ki anlayana kadar....
bir yol buluyorum düm düz ; yürüyorum hızlı ve güvenli .bir köşe çıkıyor dönüyorum devam ediyorum,derken bir köşe ,bir köşe daha bakıyorumki başladığım yerdeyim.
sonra bir umut diyorumki kendime ;yanlış yöne gitmişim aslında yol güzel.hadi şimdi yukarı tırmanalım.başlıyorum tırmanmaya ; oh be seçenek arttı iki farklı yöne iki farklı yol.
nerden acaba deyip içime yakın gelen yola devam ediyorum yine; hızla ve heyecanla.derken bir köşe dönüyorum hemen düz yoldan.aaa.. bir öncekine benzeyen bir köşe,bir köşe daha. dön kızım devam.
hay allah yine tırmanıp çıktığım ,orayamı burayamı dediğim aynı zirve.
eyvah bitti galiba deyip oturuyorum köşeye ;sallandırıyorum ayaklarımı aşağı.ne yapsam acaba aşağı inip gerimi dönsem diyorum ilk geçtiğim yola.
hadi kalk üşenme in aşağı...
sağamı ,solamı ? maneviyat kuvvetlendi ya umut azalınca. biz türk üz sağdan devam edelim.sağ uğurlu yoldur.
ama olmaz ki bu kadar aynı yol , aynı köşe ,aynı yokuş,aynı zirve....
lütfen arkadaşlar küpleri çizerken bir köşede biraz da olsa açıklık bırakın belki bir çıkış yolu buluruz...
ya da yol arayanlar küplerden uzak kalalım limitsiz çizgileri tercih edelim.