İnsanların dostluğu, arkadaşlığı neredeyse unuttuğu bir zamana geldik...
Aristo’nun "dostluk iki vücutta yaşayan bir ruh, iki ruhta yaşayan bir vücuttur" lafı sözünü duvarlarımızdan indirdik neredeyse...
"Dünyada en büyük yoksulluk, dostsuz kalmaktır " diyen musset bir romantiktir ...
Gerçek yoksulluk parasız kalmak değilmidir?
Biz sevgiyle yüceldik, dostlukla yüceldik...
Sevgiyi kalplerinden silenler, hep tarihin sayfalarından silindiler. Ama sevgiyi kendine rehber edinenler; parayı, pulu ellerinin tersiyle itenler her daim mutlu oldular...
Mevlana "firavun, ben tanrıyım dedi alçaldı; mansur, ben hakkım dedi, kurtuldu" demiş.Alçalmak ile kurtulmak arasındaki ince sınır sevgidir...
Hz. İbrahim’in atıldığı ateşi gül bahçesine döndüren sevgi değil mi? ferhata
dağları deldiren; mevlanayı hamken pişiren, yakan...? sevgiyi söküp alın içimizden... sevgiyi söküp alın dünyamızdan, geriye ne kalır...?
Sevginin kuruduğu bahçelerde savaş çalıları bitiyor...
Sevginin tükendiği ülkelerde kıyım büyüyor, zulüm büyüyor...
Bir düşünün...
Ozonu deldirten, denizlerin mavisini karartan, gökyüzünü dumana boğan sevgisizlik değil mi..?
Şu amansız savaşları bize musallat eden, binlerce can alan zihniyet...
ve daha bir çok olumsuzluğun sebebi... Sevgisizlik değimli dir...?
Ne zaman ki sevgiden uzaklaştık olan oldu...
Somalilerde insanlar açlıktan kurudu...
"Aşk gelince cümle eksikler biter" diyen yunusu, "kim bana taş atarsa güller nisar olsun ona " diyen mevlanayı hatırlamanın zamanı şimdi...
Aslolan sevgidir...
"Sevgi! sevgi!" deyip boş yere nara attık... bilemeden sevginin kıymetini...
Es geçtik sevgimize muhtaç olanları.
Vermedik sevgimizi, alamadık...oyaladık sevgiye muhtaç olanları...
Sevgiyi alıp vermeden tükettik...
Sevgisizle kaldık koyun koyuna ...
Sevgisizlik kaldı onca şeyden geriye bize...
Ağaçlar kuru, çocuklar sevgisiz kaldı şimdi...
Göçüp gitti her şey sevgisizlikten...
Albümlerde kuru bakışlar, dost sohbetlerinde "dostlar alışverişte görsün" misali sohbetler...
İçimizi bozkurlar kapladı, haberimiz yok...
Yalancı sevgilerle kuşatıldı dört bir yanımız ...
Sevgi ruhun hamlesidir oysa... mayası...
Riyadan, gösterişten uzak bir sevgiyle kuşanmalı şimdi oysa...
Yıkamalı gönülleri sevgiyle...
Sevgi ruhun hamlesidir...ve aslolan sevgi...
Göçüp gitti her şey sevgisizlikten... gidiyor...
Geriye koca bir sevgisizlik kaldı bize onca şeyden...
Ve daha kötüsü: kuru, anlamsız bir hayat kaldı bize arta kalan... yazık ettik kendimize...sevgiye...yazık...
Hem de çok yazık...