Bugün endişeli bir şekilde uyandım.Sanki uyuyabilmiştim.Evimde hiçbir şey yoktu.Cebimde para var mı diye baksam.Hiç sanmam.Evet yine yok.Su faturasını ödeyemedim diye,sular kesildi.Elektrik faturası para kusuyor.Elektrik de yok.Karım buna dayanamayarak evi terk etti.Çocuklar annelerine kaçtı.Hayatım sefillikle pençeleşmekten yıpranmış durumda.Bu sabah evde oturmaktansa dışarı çıkıp dolaşayım deyip gezmeye çıktım.Saatte bir nereye gittiğime bakıyordum.
Yolda bir adama rastladım.Gözleri can çekişircesine bakan bir halde,kıyafeti yırtık pırtık
yerde yatıyor.Yanında ise bir bıçak.Aklımdaki her şeyi unuttum,direk adamın yanına koştum.
Üstüne başına baktım,kan beni bir korku sardı.Hemen adamı kucağıma alıp götürüyordum ki...anladım ki dizi çekiyorlarmış,sadece dizi.Adamı yere bırakıyordumki yönetmen sessizce:
‘Devam et’ dedi.Çok şaşırdım.Kafamdan bir şeyler uydurup sete devam ettim.Sonra yönetmen yanıma gelip:
-Genç, sen artık zenginsin.Birden karşımıza çıktın ama insanlar senin olduğun bölümü çok sevmişler...
En az 2 ay sonra tonlarca param oldu.Villam bile var artık.Karım ve çocuklarım yanıma geldi.Benimle gurur duyuyorlardı.Aslında en başta yaptıkları şey yanlıştı.Param yoktu diye...neyse.Artık öyle bir şey yok.
30 dakika sonra bir hizmetçimi yanıma çağırtıp:
-Söyle bana.Dünyadaki en güzel 2 şeyi söyle.
Cevap şöyle oldu:
İyilik ve iyilik.
-Tamam gidebilirsin.Evet sevgili karım ve çocuklarım.Ben iyilik sever olmasaydım,burada olamazdık.

BUNU UNUTMAYIN