evleneli altı yılı geçmişti ve yıllar yılı özlemini çektigi bebek sonunda olmuştu.tanrım bu ne
büyük bir lutuftu ona ne büyük armagandı.lakin bu bebek biraz erken gelmişti ama olsun yinede çok saglıklıydı.yuvalarına huzur ve mutluluk gelmişti bir anda.eşi daha bir sevgi dolu daha bir ilgiliydi ona karşı ve dogan bebeklerine karşı yıllar sonra o anne eşide baba olmanın verdigi büyük mutlulugu yaşıyorlardı.bebek erken ve küçük dogdugu için biraz zorlandı ona bakmakta ama olsun degerdi onun için herşeye,bu bebegi dile kolay tam
altı yıl beklemişti.şimdi artık üç kişilerdi ve evlerinde bir ses ve neşe kaynagı olan bebekleri vardı.uykusuz gecelerde bebegiyle haşır neşir oluyor onunla zaman geçiriyordu gerçi eşide bundan memnundu karısını ilk kez bu kadar mutlu görüyordu.ve de anne kızı izleyip gülümsüyordu sessizce.işte gerçek sevgi gerçek mutluluk bu olsa gerek.çocuklar evliligin en güzel yanı ve en güzel meyveleridir onlar.sevelim sevgiyle büyütelim onları
çünkü onlar bize tanrının en büyük armaganıdır...