Adamın içinde yıllardır deniz özlemi vardı.Adam için deniz şefkatti, sevgiydi,kadındı.Adam

umutsuzdu,bir türlü denizi bulamıyordu.Deniz öyle işlemişti ki adamın içine,o her kadının yüzünde gizli bir deniz

arıyordu.Bitmiyordu sancısı,yanıyor ve çoğalıyordu,yaşadığı yalnızlıklar alevinde.Adam hayalindeki denize

şiirler yazıyordu.Adamın düşlerindeki deniz öyle durgun öyle huzur vericiydi ki,adam sadece düşlerinde mutlu

oluyordu. Gel zaman git zaman,adam birgün çok uzaklarda denizi gördü o kadının yüzünde.Çok

heyecanlandı,çünkü kadın gerçekten bir denizdi.Adam kendinin de bir denizi var sandı durdu aylarca.Ona

şiirler ve güzel sözler yazdı.ama deniz hep sustu. Adamsa hep ya o gerçek bir denizse diye hep kendi kendine

teselli verdi.Ve bir gece adamın çok mutlu olduğu bir gece,deniz adama farklı seslendi.adam şaşırdı,adam

kahroldu,adam şüphelendi,o ,deniz değilmiydi ki acaba.Adam kendini yine yalnızlığa bıraktı.Adam yine hüzünlü

seviler dünyasında kayboldu....