.....cesareti kırılmış bir çocuğun en güzel anlarında nasıl davranacağını bilmediği bir duygunun beni her geçen gün güçsüzleştirdiğinin farkındayım..kişiliğimin katı kuralları buz bakışlar altında alabildiğine hırçınlaşıyor..işte o zaman neyi ne yapacağını bilmeden kendi etrafında uçuşan aciz bir yaratığa bürünüyorum..çevra yok..nesne yok..ve sadece adıma işlerken zaman bir mekansızlığın içinde defalarca gözlerimdeki küçük bir ışığın arayışıyla bakınıp duruyorum..senide kendi iklimimin rüzgarıyla savurmuştum taa uzaklara..aklımı ve kalbimi kontrol edebilmenin hazzını yaşarken sana dair hiçbirşey yoktuki dünyamda..güçlüydüm ve kararlıydım sen hiç olmayacaktın..ve neden sonra hiç farkında olmadan seni tüm benliğime hapsederek senli dakikaların esareti altında kalıyorum..korkularımla ,utanmalarımla her anımın kahramanı oluyorsun..neydi sendan bana esen..yanında kanıtlamaya çalıştıklarımda neyin nesi..kendime kızgınlığım belkide hep böyle devam edecek..farkına vardım ey hayat sen bana çoksun ve ben sende hiç yokum....
...............
not..öykü tadında yazılmamış bir yazı..sadece yeni kayıt olduğum için boşluğa bıraktıklarımdan ibaret bu satırlar..belkide öyküsü saklıdır yazılacağı ana kadar.öykünün kısa bir bölümü..