GÜNEŞ KIZ

Esmer prensinden çerkez kızına...

Bu ilk değil sonda olmayacak ama ne yalan söyleyeyim yıllar önce çıkmıştı karşıma aşk.

O zaman ben, diz kapağımdaki yaraların kabuklarını kavlatan bir çocuktum. “O” genç kızdı. Ama alnımdaki kara yazı güneş kızın sarı saçlarınada bulaştı. Bu gün daha iyi anlıyorum herşeyi. Gittiği gün vazgeçtim yaralarımı kavlatmaktan, bir daha kabuk bağlasında istemedim yaralarım. Belki yaşlanmadan gidebilirdim yanına/ kan kaybından. Tüm kayıplarım onunla başladı benim. Gidişiyle bir miladı doğurmuştu güneş kız, yarınlara kıyarak. Çok şey öğretti bana gidişi... kuytu köşelerde ağlamayı, kızıl korları içime atmayı, susmayı da /hem de sonsuza dek. Ondan mirastı okul fotoğrafıyla, bu sessizlik. En yakın arkadaşımın ablasıydı, bu yüzden nefes alan tek şahidi benim bu sağır/dilsiz aşkın. Vedasız apar topar gitmişti bir akrabasının düğünü için... bilmediğim plakalı, bilmediğim renkli bir otobüsle. Gittiğinden haberim bile yokken geldi haberi, bindiği otobüs şarampole yuvarlanmıştı ve içinden güneş kız sağ çıkamamıştı… Onu son gördüğümde onu son kez gördüğümün farkında olmadan bakmıştım sarı saçlarına, haberim yokken taramıştım saçlarını yine, gözlerimle… En çok inandığım insana; gidişine, ölüşüne inanamadım. Esmer prensi bir gecede yıkılmıştı işte… Hiç ağlamamıştım oysa çocukluğumda. Çok isteyip babama aldıramadığım kırmızı bisiklet dışında. Güneş kız gitmişti artık hayatımdan, bir daha dönmemek üzere. Ve ben ağlıyordum bulduğum her kuytu köşede. Ailem arkadaşımın yanına gitmemi istiyordu, onun yanında olmam ona iyi gelir belki diye. Bense kendimi taşımak istemiyordum ağladığım köşeden başka bir yere. Kan çanağı gözlerle nasıl moral olunur en sevdiğinin kardeşine. Çok durmadık o mahallede… Gittiğimde anladım ne çok sevdiğimi… Bisiklet için bir daha ağlamadım. Bir bisikletim oldu çok sonra ,dönüp bakmadım. Başka hiç kimse için gözlerimden bir damla yaş akıtmadım. Şimdi ne zaman yolum düşse o mahalleye, hatta düşmese bile. Güneş kızın balkonuna o günlerdeki heyecanla bakmak için duruyorum evinin önünde. Sarı saçlarını göremesemde hayal ediyorum. Cennetten başka bir yerde değilsin güneş kız ‘en iyi’ bunu biliyorum...

Dualarımdasın GÜNEŞ KIZ rahat uyu yattığın yerde...

Salim Turgay CERİTOĞLU