Müfide,üç yaşında güzel şirin bir kız çocuğu,babaanne ile yaşıyor.
Anne babası,o daha birbuçuk yaşında iken resmen boş olmuşlar.
Minik,şirin bir kasabada,otururlarmış.
Boş olayından sonra,baba işi icabı şehire taşınmış, orada,başkası ile yeniden evlenmiş.
Ara sıra,babaanne torun beraber,babaanne oğulu,torun babayı,ziyarete giderlermiş.İşte bir ziyaret günü..
Müfide,başına gelecekleri,hep hisseden biri..Korkular,eyvahlar içinde,minicik,çaresiz,bekleyişte..
Kapıyı çalmışlar ! Tak ! Tak ! Tak ! . . . . . . . . . .Gelenin kim
olduğu,biliniyor mu ne ?Bu kapı,hiç çabuk açılmaz,bizler
çaldığımızda.Sonunda açıldı kapı,girdik içeriye.Müfide
analığımın,buz gibi soğuk bakışları,üzerimizde. .Güzel bir
yüzü var,keşke ruhu da güzel olsa idi .?Gündüz,baba,evde
değil,Babaanne,Müfideyi,Müfide hanıma bırakıp,oğlunun
iş yerine gidiyor.Eyvah ! Ama eyvah ki ! Yine,yine eyvah !.....
(Bir tesadüf eseri ikisinin adı aynıdır,analığı ile.)
Müfide ise,en çok yerli yersiz,çimdikler yiyeceği korkusunda
O da ne ?Müfide annesi,Müfidecik ile,oyun oynamaya hazır
lanıyoreEvin geniş bahçesinde,derin bir kuyu var !
Bir kapaklı sepet,bir uzun urgan,bağlayıp sepetin sapına ur
ganı,oturttu Müfideciği sepetin içine,salladı kuyuya,daldırıp
daldırıp çıkardı,uzun sürdü bu durum,nihayet çıkardı.Sepetin
kapağını açtı,yaşıyordum.Dönüp arkasını,odasına girdi.Müfide
ıslak,Müfide korkunun dik alasında,o henüz üç yaşında!Diğer
odanın en karanlık köşesine büzülmüş,küskün babaanneyi
bekliyor,o da gelir,en nihayet.Müfide!Müfide!Nerde imiş benim
kızım!Cevap yok ama yine de bulur onu,alır gönlünü.Müfide der:
`Babaanne,beni buğakma`. Bırakma demeye dili dönmeyecek kadar minicik
bir bebekti o.
Yıllar öncesi.

Müfide DECDELİ.