Hikayeme mutlu ama acı ile biten bir olayla başlamak istiyorum sakın benim aşkımda acı olmaz diyip yanılmayın bir zamanlar bnde sizler gibi düşünüyordum ama sonradan anladım her güzel şeyin bir sonu varmış meğer...

Daha dün gibi gözlerimin önünde senin gördüğüm gün aralıktı ve ben istiklalde yürüyordum yine yalnız bn arlıkta istiklalle hiç bukadar güzel yağmur yağdığını hatırlamıyorum bi yandan insanın içine işleyen bir soğuk bir yandanda içindeki özlemi dindiren bir dost eli sanki...

İnsanlar bir yerlere koşuşturuyor sanki bu güzel yağmurun manasını anlamamış gibi avlu altına sığınıyorlardı ne kadar yazık diye geçiriyordum içimden ne kadar yazık anlayamamışlardı hala bu yağanın sanki bir aşk esintisi olduğunu...

elimdeki kitaplar ıslanıyordu ve ben belkide zatüre olunacak bu soğukta ben yağan yağmur bana işlemez edasında yürüyordum tamam yağmuru severdim ama hiç hatırlamıyorum bir yandan iliklerime kadar işlenen bir yandanda içimdeki yangını dindiren böyle bir yağmuru...

seni görmüştüm sende benim gibi yağmurdan hiç etkilenmemiş biçimde yürüyordun koca istiklalde herkez koşuşuyordu sadece sen ve ben yürüyorduk ya bu insanlar yağmurun dilinden anlamıyorlardı yada biz yağmurun diline kendimizi kaptırmıştık....