BİR YANLIŞIN HABERCİSİ

Çökmeye mahkum olmuş bir gençlik getiriyordu bu haberi.bir devletin ve onlarca namusun yokoluşu getiriyordu bu haberi.YANLIŞ davranıp,yanlış söylediğimiz her söz götürüyordu hayattan bir parça.yaşamak istemiyorum o günleri,diyen yokmuydu vardı tabiki.çünkü onlar namustu.

Eskiden hep dedelerimiz anlatırdı ya ne kadar güzelmiş.güzelliği namusunda saklıymış.çünkü küllenmiş bir halk ve vatan sevgisi artık ateş tutmaz.tutsada dumanı zehirler bizi.şifa olmaz yaralarımıza.yarınlarda adım olmasın.çünkü yarınlar artık bizim değildir.

Yarınlar bizim değildir
Kaybettik diyorum şu andan sonra
Pes değil kaybettik.
Eğer alevleseydik küllenmiş sevdaları belki.
Belki kazanırdık.
Adım kalmasın istiyorum şu andan sonra
Suskun kalmak belki zehirlemez bizi dost.
Yarınlar yok artık
Yarınları uçkur sevdaları ve niceleri almış.
Toprak sahalarda top koşturduğumuz oynadığımız dostlarımız yok artık
Onları yarınların sevdası almış kaybetmiş.
Artık kaybettik dost ne çıkar ha
Savaşmak neye yarar bundan sonra
Kafamıza kelepçeleri geçirdiler artık
Medeniyet kelepçesini.
Kafamız kapandı ve uçkurumuz açıldı.
Medeniyet “o” muymuş ha.
Ana demekten başka bir şey bilmeyen
Bir çocuğu mityarlözler namlusuna asıp sallandırmak mı?
Medeniyet ucuza namus pazarlamacılığımı yoksa?