Zamansızlık içindeyim işte yine ben. Bir belden aşağı vurma cümlesi sarfettiğim an baktım ki aynadaki yüzüme, gülümsedim ve hatta gülümsedik içimdeki ben’lerle birlikte. Saat sabahın 04.30 u ve ben ellerim ve ayaklarım buz kesmiş aşk aşk diye anırarak üretmek adına yazılarımı kime koalo gibi sarılacağımı düşünen vampirellamsı bir yaratık gibiyim:) Nana Mouskourie ’Over The Rainbow’ şarkısının naifliği, Nana’nın akıp giden su gibi sesine inat öküzleşme çabalarımı anlamadan bu yazıyı yazmaya devam etmekteyim. Bir radyo programının varlığı belli konuğuydum bu gece... ’sayın Dilek, sevgili Dilek, tehlikeli ve güzel bakışlı Dilek, dostum Dilek’ tanımları arasında çıldırttığım adam programı yarıda bırakıp gitti ve saçmalama hakkını kullandı. Evet istediğimiz kadar saçmalama hakkına biz sahibiz derken, gözlerimi tavana devirip de bakan ben’in aslında ne fena bir kadın olduğu gerçeğini diğer ben’lere çekiştirip, kendi dedikodumu yapıp da nasıl da rahat oturuyorum baksanıza...Güzel şiirler ve şarkılar arasında olan ben simdi elleri ve ayakları buz kesmiş bir kadın olarak buz kesen içimin oyununa yeni oyunlar bulmaya devam ediyorum sabahın 04.38’i itibariyle...Zamansızlık içindeki zamanları neden mi söylüyorum? Bu zamansızlığın zaman sınırlarını bildiğinin şanından olsa gerek ki ben çok eğlendim bu programda... Programa dönmesi isteğimin karşılığında beyaz şarap içmeye söz verdim kendisine...Karşılığı olan bir gecenin devamında kimbilir daha ne günler göreceğim diyorum:) saygılar...