Elindeki renk kartelası içinde kayıp oluşunun çizilmiş resmi idi sanki, geçirmiş olduğu şu son üç gece ve akabinde yaşamaya mecbur olduğu gündüz denilen kavram ve içerdiği saatler. Gereğinden fazla mı ciddiye alıyordu bu seçim işini yoksa cidden kararsız kararlılığı mı bunaltıyordu onu? Yüzünde gülümsemeden eser kalmamıştı. Sanırsınız dünyayı kurtarıyor.
Elindeki son nefeslerine yaklaşmış sigarasını, tam külü düşmek üzere iken, alnını buruşturarak dolu kül tabağında eziverdi öfke ile. Bir an yapmış olduğu bu bilinçsizce hareketine anlam veremeyerek durdu. Sönmüş ve ezilmiş izmaritinin sıkışmış kalmış dumanını içine çekmek için emdi durdu nafile tütün kokan dudakları. Ufak bir lanet okumayla bitmek üzere olan sigara paketine uzandı eli.
Gecenin yeni günün şafağına vardığı bu saatlerde sigarasız kalma fikri onu daha da çok öfkelendirdi. Kibritine uzandığı zaman ise, kutunun üstündeki mor renge uyabilecek kombine renkler ve sahip olduğu, sahip olmayı düşlediği eşyalar geçti gözünün önünde. Acaba diye düşünmeye başlayamadan çok önce, yüz mimikleri hızla harekete geçmiş ve bir kaşı havaya kalkmıştı bile. Bunu yakalamış olması, kendine karşı bir an ümitsizlik yarattı ise de, her zamanki boş vermişliği ruhunu teskin etmekte gecikmedi. Asla bir poker oyuncusu olamayacaktı.
‘’Kumar oynamaya cüret edememem bundan dolayı olsa gerek’’ diye düşünüp, kibriti çaktı. Yeni yanan sigarasından derin bir nefes alırken, ucunda yanan közünün cezbeden rengi ile kibritin ateşinden çıkan renk uyumu gözlerinin önünde dans ediyordu. Yok hayır mor değildi aradığı renk. Ne ateşin sarısı, ne de sigara közünün portakalımsı vahşiliği.
Renklerin dili adlı kitabının sayfalarını çevirmeye başladı. Önce mor renginin anlamına baktı.
Mor: sıcak kırmızının canlılığı ve soğuk mavinin huzuru ile iki ana rengin karışımı sonucu ortaya çıkan, renk tayfında üst sınır (ultraviyole)olan ara renk. İki zıt yönün buluşmasını temsil eden mor rengi, nevrotik duyguları açığa çıkardığından, insanların bilinçaltında korkuya yol açtığı saptanmıştır. Kederin , bunalımın, üzüntünün, ölümün rengi diye adlandırılır... İtibar, asillik ve kendine güvenin simgesidir. Oluşturduğu içsel enerji ile tolerans, sanatçı kişilik ve düşünce gücüne bağlantı kurulur. Bir çok tonları var; lila, eflatun, viole, patlıcan moru... Bizanslılar zamanında sadece imparatorun kullanabildiği, kilisede ise açıktan koyuya doğru artan dini rütbelerin timsali olan renk. Pembe, gümüş grisi ve beyazla uyumu görülür...
Devam edemedi...Ruhu sıkılıp kaçmıştı bile, okuyamadan yazılanları. İçindeki geçmişin darbelerini hatırlatıyordu bu renk ona.
Derin bir of çekerek kitabı oturduğu koltuğun kenarına bıraktı. Sigarasından bir nefes daha alarak ayağa kalktı. Bir fincan kahve almalıydı. Yarına karar vermiş olmalıyım derken duvarları avucunun içiyle yokluyordu. Saten boyayı seviyordu. Alçıların yapmış olduğu çatlak yolunu tırnağını geçirerek takip etti. Sanki yüreğinde gezindi bir an elleri. Evi ile öylesi bir bütünleşme içindeydi ki. Yeniden boyanacak olması onu hem mutlu ediyor hem de hüzünlendiriyordu. Acaba yüreğimi de boyatabilir miyim diye geçirdi aklının tozlu köşelerinden. Nasılsa şu an bir sahibi yoktu ve ıssız, kapkaranlık, havasız ve bomboştu. Giderken tüm hatıralarını da götürmüştü sanki. Yok hayır, yalan söyleyemedi. Hepsi orada, bir zamanlar çiçek ektikleri kuru toprak dolu saksıların yanındaki ceviz sandıkta kilitli idi. Görmeye dahi tahammülü yoktu. Gördükçe canı acıyordu çünkü.
’Canımın acısı nasıl geçecek Tanrım?’ diye fısıldayarak mutfağa doğru yol aldı. Aydınlatmayı da kuvvetlendirmem lazım diye not aldı balık hafızalı beynine. Işığı seviyordu. Can verendi ışık. Renklere, eşyalara ve ortama. Nefes veriyordu.
Kahve suyunun kaynamasını beklerken buzdolabının üstünde yapışık not defterine kurşun kaleminin soluk izleriyle amaçsız desenler çiziyordu. Kendini ifade et dedi içinden bir ses. Yırttı üstteki sayfayı ve yazmaya başladı:
’Modern, beni ifade eden, kaliteli ve uyumlu olmalı seçtiğim renk. Ne demekse bunlar. Altı üstü bir renk tonu beğenecek ve ona uyum sağlayan kontrast alternatifleri belirleyeceğim.
Altı üstü üç gündür kararımı bekleyen boya badana ustasına beğenimi belirteceğim ve duvarlarımı boyatacağım. Karasızım!...
Renk seçemememden mi kaynaklanıyor bu kararsızlığım yoksa eskinin üzerini boyayarak, anılarımı kaybetme korkumdan mı?’


Zeynep Tavukçu 30/3/7