…özlediğimi hissettim
kendini bana hatırlattın
üstünü çizdin geçmişin ve altından geçtin…
ayrıdır bazı duygular
farklı kılan içinde duyumsadıklarındır.
ruhumla bedenimi bir arada tutabiliyordum yanında…
gittin...
sonra ben bi başıma kaldım…
bakarken görmez oldum…
başka şeyler duyumsadım eksikleri kapatmak için
ama olmadı!
sadece hırpalandım
kendimi hırpaladım..
suçlu sendin..
sen yada ben
ben seni benimsemiştim…
bi can yakmalıydım
sana kıyamadım…
üzerinden hızlı hızlı zamanları akıttım
gözlerim ağladı ağladı ağladı…
gülümseyişlerimi hissedemez oldum
içimden yüreğimden kahkahalar yükselemiyordu…
mekanikleşmişti her şey
ölmemek içindi eylemlerim yaşamak için değil!!
hayatım bi ipin ucunda sallanmaktaydı
ben o ipi kesmeye uğraştım!
sonra önemsizlerle dolup taştım
anladım ki sen değilsin üzülüp ağladığım
bana yaklaşmana izin verdiğim için bendim hatalı…
aynada bana bakan ben değilim
ruhum bi harabe
boynu eğik, kendine bile kapalı kapıları
sessizlikti beni hırpalayan
sözlerden çok duyulmayanlar acıttı canımı
ben ki sözlerimi tüketmek bilmeyen…
kelimeleri böldüm böldüm böldüm
ufacık kaldı…
ben söyledim sen duymadın!
ısrarla bağırdım
ama duymadın…
başını çevirip baksaydın arkana görebilirdin
belki de baktın ama görmedin
nihayetinde durum bu!
şunu biliyordum ki sadece ben varım sonsuza kadar
hayatımdaki anlarda bölük pörçüksün sen…
gerçek gibiydik!
öyle söylerdin sen…
üzerini kabuk bağlattığım bi yarasın içimde!
hep kanamak isteyen fakat beni öldürmekten korkan…