Öyle bir ruhsal coğrafyam var ki, bir şiir o coğrafyamın, ayı, güneşi, nehiri, gölü, denizi olabiliyor…

Sanırım gönül dünyamız yaratılıştan böyle. Rahmetli Prof. Mehmet Kaplan “İki dünyada yaşarız” diyordu.

Biri gönül dünyamız…

Bu tesbitin, Yunus’ları, Mevlana’ları, Hacı Bektaş’ı Veli’leri, Karacoğlan’ları.. Nedim’leri.. tanıdığımızda ne kadar doğru olduğunu anlıyoruz…

Şiir bizim, adeta iç dünyamızın vazgeçilmez sevgilisi.. tutkunluğumuz ona… Üzüldüğümüzde sarılırız, sevindiğimizde, endişelerimizde, korkularımızda… Hep kucağına atıldığımız bir sevgili şiir…

Birkaç gün önce gönül coğrafyama bir ayın gümüşi huzmeleri vurdu;

“Hazan Yüreğimde Hüzün Sürgünleri”

Sitelerde Fergül Sonhazan ismiyle şiirlerini okuduğumuz bir şaireye ait bir şiir kitabı. Matbaa kokusu türem türem tütüyordu üzerinde. Hani, fırın önlerinden geçerken taze ekmek kokusu genzinizi sarar illa ki bir parça koparıp yemek istersiniz, iştahınız kabarır… Benim de taze matbaa kokusunu duyduğumda öylesi duygular içimi sarar…

Fergül’ü benim şiirlerime yaptığı yorumlardan tanıdım. O’nun şiirlerini o zaman fark ettim. Özgün, mistik bir havası vardı şiirlerinin. Bir şiirini okuduğumda yorum olarak şöyle yazdığımı hatırlıyorum,

“Sonhazan Fergül.. Senin de açsın bahçende her seher gül!”

O günlerden sonra hep güzel şiirlerini okudum.

Ve o şiirler bir güldeste olarak çıktı karşıma…

Fergül, şiirlerinde vermek istediği mesajları çayın içinde şeker gibi veriyor, mesajlı şiirler yazıyordu…

Zaten, şiir de esas olan da buydu. Kuru manzum söyleyişten uzak, imgelerle yüklü şiirler..

Şiirlerinden örnek olarak verecek olursak,

ki ben artık bir huy haline getirdim, bu tür kitaplarda kura çeker gibi rast gele bir sayfa açarak o şiirden alıntı yapıyorum, hangisine kıyayım?

“Damlalar

Aklım başımı ateşledi
Yüreğimde ebruli bahar kokusu
Sözüm sıyrıldı geceden
Güneşte demlenir şimdi
Birlikte içelim”

Sözün geceden sıyrılıp güneşte demlenmesi, ve birlikte içmek!…

İşte şair gönlü..

İşte has şiirin güzelliği, özgünlüğü…



“SEÇEMEDİM

Hangisi daha güzeldi
Seçemedim

Düşlerimdeki çocukluğum mu?
Çocukluğumdaki düşlerim mi?

Ama ne fark eder
Hiç biri benim olmadı ki!...
Yaşamak düş olmuşken
Düşlerden yaşamlar yarattım kendime..

O yaşamlarda bile
Tutunamadım
Düştüm
Sessizce…”

Bu şiirinde sanki hayatımızı yaşıyoruz bir çırpıda…Şiir istediği yerlere sürüklüyor bizi…
Zaten sanatın amacı da bu değil mi?


“DÜN / BU GÜN”

Dün
Şeref
Namus
Vefalı sevgiler vardı
Kaf Dağı kadar yüce!...

Bugün
Şerefsiz
Namussuz
Sevgisiz cüce uşaklar
Kaf Dağı’nı bombaladı

İnsan yürekler yerle yeksan
Ortaya dağıldı şarapnel parçaları
Haraç mezat satılır
Kirli ellerde temiz gözyaşları…”

Bu şiiriyle de günümüz dünyasını çarpıcı bir şekilde gözlerimizin önüne seriyor…

Evet, kitap için, Fergül için söylenecek çokca güzel şeyler var, ama, diyorum ki o duyguları buradan değil,
Kitabı şairinden isteyerek yaşayın… Bunun için burada yazıyı Fergülün bir şiiriyle noktalıyor, Türk Edebiyatına yeni eserler kazandırmasını ve başarılarının devamını diliyorum…


Yitikozan/24.03.2007