Dün yıkadım vücudumu.Yıkanırken yüreğiminde yıkanmasını ümit ettim.Gitsin içindeki tüm manasız duygular diye.Son kez ağladım kendi isteğimle.Son ağlayışım bu sevgiye,son kez haykırışımdı bu ilişkiye.Bu da son yazışım olsun.
Daha birkaç gün öncesine kadar kafamda çok farklı bir konu hakkında yazmak düşüncesi vardı şimdiyse ne yazıyorum burda.Düşünüyordum bekliyordum en muhteşem halinin çıkabileceği zamanı.Korkutuyordu beni ama bir yandan da içimi acıtacaktı şüphesiz bu yazı.Ancak insanoğlu ne garip ne değişken.Vazgeçmiştim yazmaktan ki nedeni farklı algılanmasın.Şimdi yazıcağım ama birkaç satırda olsa kim nasıl isterse öyle anlasın ben bunu kendim için yazıyorum biraz da Edebiyat için.
Hissetmeden yaşıyoruz.Ne yazıkki hissedemeden tüketiyoruz tüm saatlerimizi dakikalarımızı.Nereden bilebiliriz ki yeri gelir en mutlu olduğumuz lahzanın ardından en mutsuz olacağımız sözcikleri duyacağız.Nereden bilebilirdim ki o gün son gidişimizdi Yeşilköy’e.Orada başlamamışıydı sanki her şey.Nereden bilebilirdim ki orada bitecek ve nereden bilebilirdim ki verdiğin son öpücük o.Bilseydim sondu o asla bırakmazdım o kadar kolay dudaklarını.Mühürlerdim ki onları dökülmezdi belki ayrılık lafları.Bilseydim o kadar kolay bırakmazdım seni zor bulduğum aşkım.Bilseydim o sarılışın bana son;işte o an dursun dünya.Ama düşünemedim bilemedim de.Çünkü senin "bana inanma" demene inat sana inandım ben.İnanmanın güzel olduğunu gösterecektim sana hesabımca inanmanın ne demek olduğunu ama olmadı.Sen haklı çıktın.İnanmak güzel değilmiş bu sefer.Çok acıtıyor insanı bazen.ÇOK.Söyledim kaç kişiye farkına varınca "aman ha sakın habersiz yaşamayın sevginizi" diye.Her öpücüğünüzü ya bu sonuncuysa diye düşünerek verin birbirinize.Ya bu son sarılışımsa diyerek dolayın kollarınızı boynuna sevgilinin.Ya bu son hissetmemse ellerinin sıcaklığını...Ben bilemedim başkaları bilebilsin diye yazıyorum şimdi bu yazıyı en çok da.
Dün yıkandım , son kez kendi isteğimle ağladım.Onun ardından da sen ağlattın beni aslında bana hiç inanmadığını göstererek yani bir yalanını daha öğrendiğimden,sen ağlattın.Şimdi düşünüyorum da canım iyiki de farkına varmamışım son kez yaşadıklarımın hani diyorum ya bilseydim bırakmazdım seni.iYİ Kİ BIRAKMIŞIM SENİ.Çünkü şimdi görüyorum da biz seninle hiçbir şey paylaşmamısız birlikteyken.Ne sen beni tanımışsın ne de ben seni.Bilmiyordum bu kadar içler acısı durumda olduğunu.Bilmiyordum.Sen de tanımamışsın ki beni hiç.Bilememişsin ki benim nasıl sevdiğimi.İyiki bırakmışım ki aramızdaki yalan daha fazla sürmemiş.
Şimdi içimde ne bir kin ne bir sevgi var sana ait.En kötüsü de bu belkide hiçbir şey hissedememek.İçim bomboş.O kadar büyüktün ki içimde görememişim aslında ne kadar küçük olduğunu.Sen,farkında olmadan ben geldin o kadar hızlı ki ve bir o kadar da aheste gittin ki öldürdün içimdeki seni.Ondan bu kadar acı verdi.Kendi kendini bitirdin yaptığın manasız çocukluklarla.Son kez ağlattıın beni son kez de yazdırıyorsun zor bulduğum aşkım.İşte şimdi istediğin oldu.Bitti...



B.KARA
23 Mart 07