Muazzam bir aşk yaşıyoruz kendimizle ve muazzam derece aşığız celladımıza,yani nefsimize...

Ben mi..?"Evet Sen" diye cevap verdi sorduğum suale sanki gaipten bir ses...
—Evet,sen
Yer çekimi dizlerimi iyice yere çekmişti,cümlelerim sağa sola devrilmiş,alıp verdiğim nefesim şarampole yuvarlanmıştı sanki..
Bu üzüntü ve şaşkınlık karşısında,haklı olduğunu anladım " Evet Sen" diyen sedanın...
Kalbimi sızlatan,beni derin tefekküre itip ayyûka çıkmasını sağlayan bu his..

Heyhat!
Dünyaya geliş ve gidiş manasını,nereden geldiğini,kim için ne için yaşadığını bilmeden,öğrenmeden,saymaya kalksa,saymaya aciz kalacağı sayısız yıldızların altında varlığından bi haber insandan daha talihsiz kim var..?
Şanlı bir muharebe meydanından kaçan hain gibi varlığım...
Zerrelerden kürelere, habbelerden kubbelere varıncaya kadar her şeyin ilahi bir nizam üzere gayeye doğru akması, yıldızların, mevsimlerin, günlerin,gök cisimlerin,ağaçtan düşen yaprağın bile , her şeyin ilahi rızaya uygun hareket edip,O’na doğru akmasının hikmetini anlayamayan zavallı nisyan insan..

“İnsan kendisinin başıboş bırakılacağını mı sanıyor?” (Kıyâmet: 36)

“İnsanlar (yalnızca) ‘iman ettik’ demekle bırakılıvereceklerini ve imtihân edilmeyeceklerini mi sandılar?” (Ankebût: 2)

Evet dünyada başıboş sandığını ve yaptıklarının hesabı sorulmayacağını sanan zavallı bendim..

Ey nefsim!Basit zevklerin ilgasıyla Hakk’ı razı etmekten ziyade,fanilik rüzgarına kapılmış,rutubetli bir çukurun içinde seni yaradana karşı haddini hududunu aşmana sebep kılan bu zayıflığın sana ağır gelmiyor mu..?
Oysa ölüm gerçekti ve biz onu unutmuş ya da sürekli ertelemiştik düşünmemek için...

Bir gün ama mutlaka bir gün hesap vakti gelecek o gün dilimizde tek kelime hepimizin..

"KEŞKE"

Şaşmaz duam şudur ki "Misafir bulunduğum şu dünya adlı bu Hâk konağında, ev sahibine uymak, insanca ayrılmak bu sürgünden...
Meyyalimiz Sana’dır Ya Rabbi,gamlanıp geldim huzuruna..Kabul eyle şu fakiri...

Son nefesimiz şehadetle,
İki cihanımız saadetle,
Mübarek günlerimiz feyzle dolsun efendim..
Vesselam...