Şiir Defterim Şiir Defterim

Bilgili olan güçlü olur. Firdevsi
Şiir, şair veya konu ara...
Önceki



1.Başlangıç – Bir Bakışın Hikâyesi

Her şey bir bakışla başladı…
Kalabalığın içinde kimseyi görmüyordum,
Ama senin gözlerin değdi kalbime.
O an dünya sustu,
Rüzgâr bile fısıldamayı unuttu,
Sadece kalp atışlarım yankılandı içimde.

Bilmiyordum adını,
Ama ruhum çoktan ezberlemişti seni.
Bir yabancıydın belki,
Ama tanıdık bir huzurdu gelişin.
Sanki yıllardır eksik olan parçamdın,
Ve nihayet bulmuştum seni.

İlk kelimeler ürkekti,
Ama aramızda sessiz bir anlaşma vardı.
Sen güldün,
Ben hayatın bütün acılarını unuttum o anda.
Gözlerimde yıllardır görmediğim bir ışık yandı.



2. Büyüme – Hayallerin İnşası

Günler geçti, biz yakınlaştık.
Senin sesin sabahıma şarkı oldu,
Gülüşün akşamlarıma huzur.
Her buluşmamızda biraz daha bağlandım,
Her cümlende biraz daha sevdim.

Birlikte hayaller kurduk.
Bir ev düşündük, duvarları sevgiyle boyalı.
Bir masa hayal ettik, etrafında çocuk kahkahaları dolu.
Bir yastık paylaştık düşlerimizde,
Bir ömür yan yana kalmayı diledik.

Sokaklarda yürüdük,
Elin elimdeydi.
O küçücük dokunuşta bile
Kalbim çırpınan bir kuş gibi çarptı.

Ben seni hayatın merkezine koydum.
Seninle nefes aldım,
Seninle gülmeyi öğrendim.
Ve sandım ki, bu sevda
Asla bitmeyecek.



3.Çatlaklar – Sessizliklerin Başlangıcı

Ama sonra…
Bir şeyler değişmeye başladı.
Küçük şeylerdi önce;
Sözlerin kısaldı,
Bakışların uzaklaştı.
Sarılışların sanki daha aceleydi,
Kahkahaların daha yapmacık.

Ben hissettim,
Bir şeylerin eksildiğini.
Ama susmayı seçtim,
Belki de korktum.
Çünkü konuşursam,
Korkularım gerçek olacaktı.

Biz sustukça
Aramızdaki bağlar zayıfladı.
Kelimeler köreldi,
Kalplerimiz ayrı ayrı çarpmaya başladı.
Gözlerindeki sıcaklık kayboldu,
Yerine yabancı bir soğukluk yerleşti.

Ben hâlâ sana sarılmak isterken,
Sen benden uzaklaşmayı seçiyordun.



4.Ayrılık – Fırtınanın Koptuğu An

Sonunda beklenen an geldi.
Bir gün,
Yorgun bir sesle söyledin:
“Olmadı… olmuyor artık.”

Sanki dünyam yıkıldı o anda.
O cümlen,
Kalbimin orta yerine saplanan bir bıçak gibiydi.
Benim için hayat orada bitti,
Ama sen,
Sadece dönüp gitmeyi seçtin.

Gözyaşlarım sel oldu,
Ama senin gözlerinde bir damla nem bile yoktu.
Bir bavulla gittin,
Ama geride bıraktığın boşluk
Koca bir evren büyüklüğündeydi.

Sokaklar ıssızlaştı,
Gökyüzü karardı.
Ne sabahlar anlamlıydı artık,
Ne geceler…
Hayallerimiz çöktü,
Sevdamız paramparça oldu.




5 Son – Hüzünle Yazılmış Bir Kader

Şimdi yalnızım…
Yastığımda hâlâ senin kokun,
Ruhumda hâlâ senin izlerin.
Her gece gözlerimi kapatınca
Yarım kalan hayallerimiz canlanıyor.

Sen çoktan başka bir şarkının nakaratında gülüyorsun,
Belki de yeni bir elde huzur buluyorsun.
Ama ben,
Hâlâ seni sevmenin cezasını çekiyorum.

Bizim hikâyemiz,
Bir roman gibi başladı.
Bahar sayfalarıyla açıldı,
Sonra kışın en soğuk cümleleriyle kapandı.

Adı biz olan bu kitap
Hiçbir zaman mutlu sona varmadı.
Çünkü kader,
Bizi yarım kalmaya yazmıştı.

Ve ben,
Ömrümün geri kalanında
Hep şu cümleyi fısıldayacağım kendime:

“Sonu hüzünle bitecekmiş… kader ..