0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
43
Okunma
Hayat akıp giderken etrafımda, donuk gözlerle izliyorum dünyayı epeyi bir zamandır. Bir adım bile atacak takatim yok hayata dair. Çünkü gördüm maskeler altında gizlenen riyayı. Kibirden, nefretten, kör olası sahtelikten öyle midem bulandı ki kirlenmiş hissettim. Durdum. Sadece durdum. Kendimle kaldım. Arındım.
Yaşanılası ne hoş şeyler insanların varlığında; artık plastik çiçekler kadar yavan gelmeye başladı. En ufak bir masumiyet sahnesinde gözümden yaşlar istemsizce dökülür oldu. Masumiyet ve vicdan duygusuna çok açım.
