Sesleniyorum duyuyor musun?
Kısık caymış, sinmiş bir tonla, kusur arayan kalbine değiyor mu sesim.
Sesim ki derbeder bir acıyla yanık, yansıması alemi sardı, sarmaladı bir sen duymadın.
Göklere eriştim, arş-ı titrettim de sana bir türlü eremedim.
Oysa ki yeşilin tonları gözlerine yuva yapmıştı, baktıkça ürperir, gördükçe içim titrerdi.
Yüzünü avuçlarıma almak için can atardım, misvak kokunla ev canlandır, ruhum bedenime sığmazdı.
O günlerden başlamıştım sana sesimi duyurmaya beni gör, bil anla diye.
Akşamları yolunu bekleyen, sen geleceksin kokunla akşam nurlanacaktı, gecenin karası ,allara yeşiller bırakacaktı.
Her akşam umutla sarılacaksın yanağıma öpücük konduracaksın diye, balkonda beklerdim.
Ben seni ömrüm boyunca bekledim, duy gör, bil ama sen ne duydun ne gördün ne de anladın.
İçimi defalarca yokladım güzel bir anımız var mı ?
Bulamadım biliyor musun? Saçlarım ilk beyazladığında ne çok ağlamıştım, sen "çiçeğim " derdin, çiçeğinin saçlarına elin değmeden karlar düşmüştü.
Avuç avuç dökülmüştü sen hiç taramamış dokunmamıştın ki daha , o günde çığlık çığlığa sana seslenmiştim duymadın duymak mı istemedin.


Biliyorsun karşına geçip neden niye soramazdım, sen sevginin korkudan geldiğine inanır öyle davranırdın.
Saygı aşılmaz bir duvara dönüşürdü sende, güzel huyluluk sessiz kalmaktı senin için, öyle mi gördün ki beni sesime sağır kaldın...



Biliyor musun ? Ankara hiç olmadığı kadar soğuk sene 2025 Aralık, daha soğuk seneler oldu ,ama bu senenin devrilişi içimden kopup giden yokluğunun soğukluğu.
40 küsür yaşlarında kocaman Kadın oldum, şu halimi görsen kaşlarını çatar, bağırır ama bağrına basmazsın.
Göğsüne sığmazmıydım, cüsseli kalıbına bir bana mı yer yoktu ? Kimlere yer verdin bir ben mi fazla geldim.
Biliyorum öldüğüm güne kadar sana seslenmeye devam edeceğim, sen yine duymayacaksın. Burnumun direği sızlayacak, etimden bir parça kopmuş gibi acıyacak canım.
Her yıkılışımda her dibi görüşümde, her hayal kırıklığında, her acı acı iç çekişte.
Çok mağlubiyet çok yenilgi yaşadım, hepsinin içinden geçtim hepsi içimi delerek geçti, bir sen geçmedin geçmiyor.
Senden geçemiyor kalbim, aklım delice sorularla cebelleşiyor, bağıra bağıra neden beni duymuyorsun diyemiyorum diyemiyorum kahretsin!
Sen duymuş görmüş anlamış olsaydın, duyulmak görülmek farkedilmek için yırtınır yıpranır ezilmirmiydim.
Sen beni sevseydin sevilmek uğruna onurumu ayaklar altına alırmıydım, değerimi bilseydin vefasızlara kanarmıydım. Sen benim arkamda dağ olsaydın, ben gölge ararmıydım.
Boynumu bükmeyi değil dimdik durmayı öğretseydin, dünya dize gelmezmiydi karşımda.
Her yorulduğum da sana yaslansaydım, başka omuza gözüm ilişirmiydi.


Şimdi görsen beni hiddetle yerinden fırlar, o yemyeşil gözlerini açar bağırır, ama bağrına basmazsın.
Eğdiğin büktüğün boynumu hiç olmadığı kadar yükseklere kaldırdım, urgan geçirmesinler prangalar takmasınlar diye.
Senin öğrettiğin ne varsa and ettim unutacağım!


Okşanmamış saçlarımı sevilmemiş paramparça yanımı mezarına bırakıyorum, duyduğum acıları sağır kalbine bahşettim.
Armağınım olsun, sana hediyem olsun. ( baba)



[A.K]