Bugün gözlerin dolduysa, bil ki yalnızca bir hüzün akmadı içinden; uzun zamandır sessizce biriken, kimseye belli etmeden omuzlarında taşıdığın bütün ağırlıklar suya karıştı.
Gözyaşın, içinin karanlığını dışarıya çağıran ince bir ışık gibidir aslında. Bir damla yaş, belki kimsenin fark etmediği bir kırgınlığı, saklı bir özlemi, susturulmuş bir cümleyi taşır. Belki de yıllardır sessizliğinle konuşan kalbin, bugün ilk kez yüksek sesle nefes aldı.
Ağlamak, yenilgin değil; güçlü olduğunun kanıtıdır. Çünkü her gözyaşı, kalbinin hâlâ hissedebildiğini gösterir. İnsan hissediyorsa canlıdır; canlıysa yeniden yeşerebilir, yeniden başlayabilir, yeniden umut edebilir.
Belki bugün ağladın, ama her gözyaşı toprağa düşen bir yağmur damlası gibi içindeki kurak yerlere can verdi. Yarın, buğusu yeni dağılmış bir pencere gibi daha açık, daha ferah bir gün olabilir.
Ve unutma…
Kalbi olan herkes ağlar;
Ama ayağa kalkanlar, gözyaşlarını silip yürümeye devam edenlerdir.
Sen de bugün kendine dair bir gerçek keşfettin:
Kırıldığın yerde bile insan kalmayı başardın.