Gittiğimiz bir yerde veya toplulukta devamlı geçmiş hatıralardan bahsediliyorsa,bilin ki orası bir yaşlılar topluluğudur.
Evet,insanlar yaşlanabilir ama fikirler yaşlanmamalıdır. Hayatta en zor şey tecrübedir.O da yaşla mümkündür.Bu tecrübeler gençlere ve geleceğe ışık tutmalıdır. Keşke bu tür sohbetleri gençlere aktarabilsek.

İnsanoğlu hep gördüklerine değil,görmediklerine aşık olmuştur.Gördüklerine bir hevesle ulaşır,elde edince de bu heves biter.Arayış ise hep görmediklerine ya da elde edemediklerinedir.

Şu yalancı dünyadan ne umuyoruz ve ne istiyoruz?Ah! Aradığımızı bir bulabilsek,bulduğumuzun da kıymetini anlayacağız...Yoksa bilinçsizce ya da farkında olmadan bir siyaset uğruna arkadaşlarımızı,akrabalarımızı,ve ailelerimizi böyle üzer,kırıp geçirir miyiz? Evet,bence insan kendini arıyor,bilinmeyenleri arıyor.Oysa bilinmeyen kendisidir.Kendisini ise,aramaya ya korkuyor,ya da aramak istemiyor...

İnsana;bilim de lazımdır,inançta...Ama inanç düşünmeye yani akla tabi olmalıdır.Evrensel olan yerel olandan farklı olmalıdır.Yani akıl vahiye değil,vahiy(vahy) akla tabi olmalıdır.VAHİY:Gizlice söylemek,işaret etmek, ilham etmek.Yani ’Allah’ın bir emrini,hükmünü ve ya bir bilgiyi peygamberine gizli olarak bildirmesi’demektir.
Şöyle ki;soba ısıtır,aydınlatmaz.Bilim ise aydınlatır,ısıtmaz.Yani ikisi de lazım ve gereklidir.

Düşüncelerimizi;birbirimizi kırmadan,üzmeden,yaralamadan bu doğrultuda aktarırsak hepimiz mutlu oluruz.Birbirimizden faydalanırız.
HEPİNİZE SAĞLIK VE MUTLULUK DİLEĞİMLE...

Abdurrahman KAHRAMAN