Artık hayatımın sonuna dek hiç kimsye güvenemeyecek kadar hayal kırıklıklarıyla doluyum. Yarınımın da geleceğimin de tedirginliğini iliklerime kadar hissediyorum. Artık konusup anlaşılamamaktan yıldım, tükendim. Konuşamadıklarımı anlatamayacaklarımı kafamda toparlayamıyorum. Muthiş bir hayal kırıklığı ile doluyum, sözler yarım, başlanılan cümleler parça parça. Beni yenidn hayata bağlayıp, yaşatan yeşertn kadının bana verdiklerini elimden alışını hayranlıkla izliyorum günlerdir. Her ne yapsam çağrsizlik, her elimi uzatışım da boşluk. Kaybolmasın karanlığında ışığı olayım diye çırpınıp dururken bir de bakmışım ki benden hiç birşey kalmamış. Bana yniden yazdıran kadına ssimi duyurmayı başaramıyorum, ölüyorum haberin yok diyemiyorum. Sana ihtiyacım var iyi değilim yetiş diyememek kursağıma dikilen o yumru yutkunamamak anlaşılmamak o kadar kötü ki. Been onu hayatımda hiç kimseyi svmediğim kadar çok svdim ama o benim tüm inançlarımıda, umutlarımıda sevilebilcek olduğum hissinide aldı ellerimden. Yoruldum yaşamaya devam edebilmnin bir çağrsini bulamıyorum artık ben şuramda bni talan eden şeyi döküp savuramıyorum. Günden güne eriyorum, etrafımda mğer o kadar çok düşmanım varmış ki kendi ellerimle beslemişim bütün düşmanlarımı.