“Biz kimiz ve neden varız?”
Belki de insanın yeryüzüne ayak bastığı andan beri cevabını aradığı en eski sorudur bu.
Kimi der ki; insan iyi bir makama gelmek için vardır.
Kimi der ki; öldüğünde cennete kavuşmak içindir.
Kimi ise varoluşu bir yanılgı, bir hata olarak görür.
Bana göre insanın dünyaya geliş amacı, Tanrı’nın bize verdiği uzun bir arayış yolculuğudur.

Antik Yunan’ın kadim anlatısına göre insan, ilk yaratıldığında dört kollu, dört bacaklı, dört gözlü ve iki ruhlu bir bütündü.
Tanrı bu varlığı ikiye ayırdı ve insan, eksik kalan yarısını bulmak için dünyaya gönderildi.
Belki “hayatımızın aşkı” dediğimiz kişi, bu yolculuktan önceki kadim ruh eşimizdir…
Belki de sadece kendimize söylediğimiz güzel bir yalandır.

Fakat ne olursa olsun insan, bu sorunun cevabını dünyaya geldiği günden beri aramayı hiç bırakmamıştır.
Çünkü insan düşünmeyi bırakırsa, bir ottan ne farkı kalır?
Bizi yaşayan, hisseden, var eden şey; özgür düşüncemiz ve sorgulamamızdır.
Kendini kandırma…
Sen kendin ol.
Emin ol, eksik parça da bir gün seni bulacaktır.