İNSANLIK AYIBIMIZ.
Değer kavramı ise bir insan üzerinde en belirgin özelliğiyle resmedilen tutum ve davranışlardır. Yani inandığı, savunduğu, düşündüğü her ne ise o olur işin özü.
Peki değer kavramı insanlık için neyin yansıması haline geldi? Yahut değer dediğimiz sahip olduğumuz şeye değer veriliyor mu artık? Etik düşünce, kavramlar ve oluşumlar, vicdan olarak bir bütünü ele alırken insani yönümüzü çevirdiğimiz durumlar karşısında ne derece şeffaf ve dürüstüz? Vicdani yoklama alınıyor mu?
İşte tökezlediğimiz konular tam burada başlıyor. Bireycilikte kendi olamayışlık, benlik edinemeyişlik ve doğru yanlış terazisine sahip olamamanın faturasını toplum olarak ödüyoruz. Vicdan yoksunu bir toplum olma yolunda el ele gezen suçlular ile her sabaha birlikte uyanırıyoruz. Yetmiyor uykularımızdan edilip kabustan beter kötü senaryolara şahit oluyoruz. Narin bir çiçeğin dalından nasıl alıkoyulup suya serpiştirilmesini izliyoruz yaprak yaprak...
Vicdan sahibi olamamış ve insanlığı kokuşmuş bu canlılara aynı adı vermek haksızlık gibi geliyor. Çünkü vicdan taşımayan, insan olamaz. O ancak düşünen bir canlıdır.
Ne yazık ki toplumca suçluyuz fırsat verildiği sürece suçluya. İnsan insan olmaktan utanıyor, insan insanlıktan çıktıkça...
Ve bu bizim insanlık ayıbımız oluyor, aynı zamanda İnsanlık KAYBIMIZ...