0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
82
Okunma
VEFA HERŞEYİ AFFEDER Mİ?
Gönlünde hâlâ yangın varken susmak…
Yani yakarken bile yakmamak.
İşte bu, sıradan bir sabır değil; yanarak affetmek, kırılarak vefa göstermek demektir.
Böyle biri aslında acısını bastırmıyor, sadece onuruyla taşıyor.
Çünkü bilir ki konuşsa incitecek, yaksa kendi yanışına birini daha katacak.
Belki de o yangını dışa vurmadığı için içinde “insan kalma” payı hâlâ yaşıyor.
Ama bu katlanışın da bir bedeli var:
Bir gün, o sessizlik kül olur; ve o küllerin altında, hâlâ yanan bir kalp bulunur.
Bu yüzden ne yanlış, ne doğru…
Bu hâl, sadece “ağır”dır.
Ve ağır olan her şey gibi;
Kutsaldır.
