Toplumsal yapımızda son yıllarda belirginleşen çözülme, güvensizlik ve değer erozyonu süreçleri, artık münferit olayların ötesine geçmiş; yaşamın her alanına sirayet eden kapsamlı bir toplumsal risk halini almıştır. Bu risk, yalnızca bireyleri değil, kurumları, aileyi, gençliği ve ortak yaşam kültürünü doğrudan tehdit etmektedir. Bu bildirinin amacı, toplumsal dokuyu aşındıran süreçleri görünür kılmak, bu süreçlerin derinleşmesine yol açan yapısal sorunları işaret etmek ve gerekli olan acil toplumsal refleksin ortaya çıkmasına katkı sağlamaktır.

1. Toplumsal Güvenlik ve Yaşam Hakkı Tehdidi Altındadır

Son dönemde şiddet, istismar, faili meçhul olaylar, kaybolmalar ve açıklanamayan ölümler, giderek artan bir görünürlük kazanmıştır. Suçun gündelikleşmesi, toplumdaki güvenlik algısını derin bir biçimde sarsmıştır. Bu durum, bireylerin yaşam hakkına yönelik korkunun yayılmasına, toplumsal psikolojide kalıcı hasarlara ve geniş çaplı bir kaygı atmosferinin normalleşmesine neden olmaktadır.

2. Aile Kurumu Ciddi Bir Çatlak Yaşamaktadır

Boşanmaların artması, ebeveyn-çocuk ilişkisindeki kopuşlar, aile içi gerilimler ve çocukların güvensiz ortamlara maruz kalması, toplumun temel birimi olan aile yapısının zayıfladığını göstermektedir. Aile kurumu zayıfladığında toplum da savunmasız hale gelir. Bu kırılma düzeltilmediği sürece uzun vadeli sosyal hasarlar kaçınılmazdır.

3. Genç Nüfus Derin Bir Belirsizlik İçindedir

Üniversite yurtlarında yaşanan şüpheli ölümler, gençlerde artan psikolojik kırılganlık, gelecek beklentisinin aşınması ve yaşam doyumunun düşmesi, toplumsal çözülmenin en tehlikeli göstergelerindendir. Genç kuşağın güvende hissetmediği bir düzen, sürdürülebilir değildir.

4. Medyanın Dilindeki Sorunlar Toplumsal Çürümenin Hızını Artırmaktadır

Suçla ilişkilendirilen kişilerin medya aracılığıyla görünür hale gelmesi, zaman zaman kahramanlaştırılması, şiddetin ve kaosun sürekli gündemde tutulması, toplumsal algıda büyük bir deformasyon yaratmaktadır. Bu durum, olumsuz davranışları normalleştirmekte; toplumda değer yönelimini zayıflatmaktadır. Kamu yararını önceleyen etik yayıncılık yeniden tesis edilmelidir.

5. Kurumsal Zafiyetler Çözülmeyi Derinleştirmektedir

Sorunlara reaktif yaklaşılması, önleyici politikaların uygulanmaması, kurumlar arası koordinasyon eksikliği ve adalet mekanizmasındaki gecikmeler, toplumun devlete duyduğu güveni sarsmaktadır. Güven zedelenmesi güç boşlukları yaratır; bu boşluklar kaotik sonuçlara yol açar. Toplumsal düzenin sürdürülebilirliği, kurumların etkinliğine bağlıdır.

6. Değer Sisteminde Erozyon Yaşanmaktadır

Dürüstlük, adalet, liyakat, emeğe saygı ve ortak iyiyi önceleyen etik ilkeler aşınmakta; yerini kısa vadeli çıkar arayışları, fırsatçılık ve güç odaklı ilişkiler almaktadır. Değer sisteminin çözülmesi, toplumsal dayanıklılığı en zayıf hale getiren unsurdur. Değerler olmadan toplum ayakta kalamaz.

7. Tarihsel Uyarı Gösterge Niteliğindedir

Tarih, çökmenin bir anda değil, bu bildiride işaret edilen süreçlerin yavaş fakat ısrarlı ilerlemesiyle gerçekleştiğini göstermektedir. Kurumsal aşınma, güven erozyonu, gençliğin umutsuzluğu, adaletin zayıflaması ve değer çatışmaları, büyük toplumsal kırılmaların ortak habercileridir.

8. Toplumsal Duyarlılık ve Ortak Sorumluluk En Acil İhtiyaçtır

Bugün üzerinde durulan sorunlar, yalnızca bireylerin değil; tüm toplumun, karar alıcıların, kurumların ve medya aktörlerinin üzerinde sorumluluk taşıdığı olgulardır. Sessizlik veya duyarsızlık, çözülmeyi hızlandırır. Bu nedenle:

Önleyici güvenlik politikaları geliştirilmelidir.

Adalet mekanizması güçlendirilmelidir.

Etik medya ilkeleri uygulanmalıdır.

Gençliğe yönelik psikososyal destek artırılmalıdır.

Aileyi güçlendiren sosyal politikalar hayata geçirilmelidir.

Kurumsal kapasite liyakat esaslı olarak yeniden yapılandırılmalıdır.

Çağrı

Toplumsal çözülme kader değildir. Ancak tehlikeyi görmek, adını koymak ve harekete geçmek gerekir. Toplumsal dokuyu onarmak, güveni yeniden tesis etmek ve geleceği korumak için her kesimin sorumluluk üstlenmesi hayati önemdedir.

Bu bildiri, toplumun gidişatına dair bir karamsarlık değil; aksine, gerekli olan uyanış ve ortak bilinç için bir çağrıdır. Gidişatın tehlikeli olduğunu görmek, çözümün ilk adımıdır.

Toplumun dayanıklılığı, farkındalığı ve ortak aklı ile bu süreç tersine çevrilebilir. Bugün yapılması gereken, bu tehlikeyi ciddiyetle görmek ve geleceğe karşı sorumluluk almaktır.

Erol Kekeç/18.11.2025/Sancaktepe/İST