Eski Bir Defter
Öykü

Eski bir defter, tozlu raflarda yıllardır bekliyordu.
Kimse ona dokunmamış, kimse sayfalarını çevirmemişti.
Ama bir gün, küçük bir çocuk kitaplıktaki bir şeyin yere düştüğünü fark etti.
Eğildi, aldı.
Bu bir defterdi.
Kapağını açtı.
İlk sayfada solmuş bir yazı vardı.
Sadece bir kelime:
“Yaz…”
Çocuk bu kelimeyi okuduğunda, nedenini bilmese de içi kıpır kıpır oldu.
Sayfaları çevirdikçe, kısa cümleler karşısına çıktı:

Çocuk ne olduğunu tam anlamasa da bu yazılar ona bir şeyler hissettirdi.
Sanki biri ona bir sır vermişti.
Sanki bu defter, onunla konuşuyordu.
Son sayfada şu cümle yazıyordu:

Çocuk defteri kapattı.
Gözlerini kapadı.
Ve kendi kendine mırıldandı:
“Ben de yazacağım… Belki bir gün biri okur.”
O an farkında değildi ama
Bir düşünce,
Bir iz,
Bir umut
Ondan da sonraya kalmıştı.

Ve işte çocuklar
Bir defterin sayfasından çıkan kelimeler
Bir çocuğun kalbine dokundu
Unutmayın sizde yazabilirsiniz
Çünkü her kelime
Benden sonraya kalan bir ışıktır
Şimdi defterinizi açın
Belki ilk kelimeniz ‘Yaz…olur.’’

Hoşça kalın

Yazan (23.3.2022)
Seslendiren
video
Aynur’dan Masallar
Aynuravcı@Videoları