Sadece kendi evladım için dua etsem, yeter mi dersin?
O evlat ne kadar efendi, ne kadar ağırbaşlı, ne kadar terbiyeli olsa,
Başka evlatlar hayırsızsa, kötü alışkanlıklarla doluysa…
Senin evladın da mı etkilenmez sandın?

Düşünsene: Bir bahçıvansın, en güzel çiçeğini özenle suluyorsun, gübresini veriyorsun…
Ama bahçenin bir köşesinde yabani otlar büyüyor, köklerini toprakla sarmış…
O otlar rüzgarla yayıldığında, senin çiçeğine de düşer tohumları, köklerin arasına karışır.
Sen ne kadar dikkatli olursan ol, bahçenin tümü için dua etmezsen, yabanî otlar içinde elinden geleni yapmazsan senin çiçeğin de kirlenir, solabilir, beklediğin güzelliği veremez.

Hem zayi olur o evlat, hem senin duasını beklediğin hayırlı evladın…
Peki, o zaman dua kime fayda eder, kime kalır dersin?
İyilik zincirdir; bir halka kırılırsa, diğer halkalar da sarsılır.

O yüzden yalnız kendi evladına dua etme,
Tüm evlatlar için dile, tüm gençlerin yolunu aydınlat.
O zaman senin evladın hem kendini hem başkasını zayi etmeden yürür,
Hem de duası senin yüreğine bereket olur…

Ve sor kendine:
Bir evladın iyiliği, sadece kendi yüceliğiyle mi olur,
Yoksa etrafındaki evlatların yüreğine dokunan gölgesiyle mi?
İşte orada başlar gerçek dua, gerçek bilinç, gerçek sabır…
Vesselam, zincir halkamızın kopmaması duasıyla;
bir halkada yitirilen, diğer halkalara da gölge düşmesin diye.
Ve Allah’ım, hepimizin evlatlarını koru, bir bütün hâlinde.