KİTAP VE İNSAN.
Bir insanın hayatı boyunca edinebileceği tecrübe sayısı sınırlıdır. Mesela bir doktorun, bir pilot olmanın nasıl bir his olduğunu bilmesi zordur. Aynı şekilde bir pilot da asla büyücülüğü tecrübe edemeyecektir. İnsan ise bu imkansızlıkları aşmak için kitap denilen bir icat çıkarmıştır. Peki nedir bu icat? İlk bakışta sadece beyaz sayfalardan oluşan ve bazen de havalı bir kapağı olan tuğla benzeri bir şeydir. Ancak kapak açılıp içindeki yazılar okunmaya başlandığında bu icattın gerçek değeri anlaşılabilir.
İnsan, tarih boyunca birbirlerine hep hikayeler anlatmıştır. İlk insanlar kamp ateşlerinin etrafında toplanır ve birbirlerine hikayeler anlatırdı. Sonra ilk edebi eserler olan destanlar çıktı. Edebi eserler de gelişe gelişe günümüzün kitapları ortaya çıkmıştır. İnsanın icattı olan kitap işte bu hikaye anlatma geleneğinin devamıdır. Kitap okuyan kişi, kendini kitaptaki karakterle bağdaştırabilir. Onun hissettiği duyguları, o da yaşar. Karakterin sevinci okuyucunun, üzüntüsü de okuyucunun üzüntüsü olur. Üstelik okuyucu yeni bilgiler de öğrenir kitaplardan. Kurgusal kitaplar ise bize yepyeni dünyalar sunar. Bu dünyaları keşfetmek bizi kendi dünyamızın acılarından biraz da olsun kaçırır. Fakat 1984 gibi distopik kitaplar, yaşadığımız dünyadan memnun olmamızı sağlar ve bizi gelecekte olabilecek korkunçluklara karşı uyarır. Belki de en önemli kitap çeşitlerinden olan felsefi kitaplar da insanın yaşadığı olaylara farklı bir göz ile bakmasına olanak sunar. Şahsen ben felsefe kitapları okumaya başladığımda dünyayı önceden gördüğümden farklı görmeye başladım.
Kısaca kitaplar hayati önem taşır insanlar için. Tarih boyunca kitaplar bizim sessiz yoldaşlarımız olmuşlardır. Bizi dünyalardan dünyalara, tecrübelerden tecrübelere taşırlar. Kitapsız bir dünyada kendi küçük hayatlarımızdan başka bir dünyayı keşfetmemiz bir hayli zor olurdu. İşte kitap, bizi bu korkunç dünyadan korur. Bu yüzden kitap ve modern insan birbirlerine derinden bağlıdır. Biri olmadan diğeri var olamazdı.