1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
94
Okunma
İnsan değişti, devir döndü; ama tüten dumanın kokusu hâlâ hafızamızda.
Geçmiş
Bir ocağın başında tüten duman gibiydi hayat…
Ana, her nefes alışta dua eder;
baba, eline aldığı her lokmayı helal bilirdi.
Söz, yemin kadar ağır;
göz, utancı tanırdı.
Azla yetinmek erdem,
çok istemek ayıptı.
Alnındaki ter, servetti.
İnanç yürekte,
ahlâk davranışta görünürdü.
Ve insan, yaşadığıyla değil, yaşattığıyla ölçülürdü.
Bugün
Devir değişti… Duman yerini buhara bıraktı.
Ocak soğudu, ekranlar alev!
Hayalî bir dokunuşla övünüyor insan,
bir paylaşımda dövünüyor.
Kalpler büyük, vicdanlar dar!
Diller çoğaldı ama sözün ağırlığı azaldı.
İyilik gösterişe, kötülük alışkanlığa dönüştü.
Ahlâk, “fırsat” kelimesine karıştı;
inanç, gösterişle sınanır oldu.
Her şey hızlandı; ama insan, kendi kalbine yetişemiyor artık.
Teknoloji büyüdü, fakat vicdan küçüldü.
Gelecek
Henüz doğmamış bir çocuğun kalbinde gizli gelecek…
Belki yine bir ana, dua ederek doğuracak onu;
belki bir baba, alnından öpüp adını “Erdem” koyacak.
Belki bir gün insan,
paranın değil, merhametin hüküm sürdüğü bir zamanı hatırlayacak.
Belki iyilik yeniden sıradanlaşacak!
Ve belki...
geçmişin duası, bugünün hatası, geleceğin umuduna dönüşecek.
Her devir, kendi insanını yoğurur.
Ama değişmeyen bir şey vardır:
İnsanın özü.
O öz; bir annenin duasında, bir babanın sessiz gururunda yaşar.
Zaman değişir, imkân değişir, teknoloji değişir;
ama vicdan aynı kalır,
kalmalı da…
Çünkü iyilik, modası geçmeyen bir devir gibidir.
Kötülük, yalnızca sabrın bittiği yerde başlar.
Ahlâk, insanın görünmeyen tacıdır;
inanç ise düşse de yere değmeyen elidir insanın.
Bir gün, yeniden tütecek o ocaklar;
eller helal, gözler mahcup, yürekler tok olacak.
Ve geride kalacak bir “devir” olacak ismimiz...
Adımız belki söylenecek, belki unutulacak;
ama bıraktığımız iz, evlatlarımızın kalbinde yankılanacak.
Bir babanın duası, bir annenin gözyaşı gibi;
sessiz, derin ve sonsuz.
“Zaman üç devirden ibaret değildir;
geçmiş bir duadır,
bugün bir imtihan,
gelecek bir hesaptır.”
Devir değişse de dua aynı kalır;
insan değişse de öz, ana ve baba duasında yaşar.
5 Kasım 2025
Ramak Kaldı / Samim İğde